ابراهیم رشیدی(ساوالان): خوشبختانه دست بالای دست بسیار است

گادتب: خروشچف وقتی با هامرشولد (دبیرکل سازمان ملل) در مجمع سالانه آن سازمان دیدار و گفتگو می‌کرد جناب دبیر را «هام» خطاب کرد. هامرشولد از این همه صمیمت خروشچف، در بکار بردن محفف نامش ابراز خوشحالی کرد اما رهبر شوروی قصد دیگری از این کار داشت.

تلویزیون شوروی لحظه لحظه آن دیدار را به سمع و نظر مردم شوروی می‌رساند و هام در زبان روسی به معنی دهاتی و کودن است. مردم شوروی از اینکه رهبرشان  دبیرکل سازمان ملل را در خاک آمریکا کودن خطاب می‌کرد  سرازپا نمی‌شناختند و سردبیران و مبلغان ایدئولوژیک شوروی بارها تاکید کردند که این نشانگر  قدرت و عظمت  جهانی انقلاب لنین و بزرگی ملت روس است که خروشچف این چنین به جهانیان خط و نشان می‌کشد.

واقعیت چیز دیگری بود. همزمان با آن خودفریبی مقامات شوروی، چند تیم ورزشی آن کشور در مسابقات مختلف اورپایی  حضور داشتند و تعدادی از ورزشکاران با درخواست اقامت از آن کشورها حاضر به بازگشت به شوروی نشدند. چندی بعد نمایندگان شوروی در سازمان ملل نیز از آمریکا تقاضای پناهندگی کردند.

واقعیت این است که ورزشکاران ایران یکی یکی از این کشور فرار می‌کنند و مربیان خارجی نیز مایل به ماندن در این مملکت نیستند. کنفدراسیون آسیا ایران را کشوری ناامن تشخیص داده و باشگاه‌های این کشور را از میزبانی در رقابت‌های فوتبال محروم کرده است. مدیران باشگاه‌ها و سایر بادمجان دور قاب چین‌ها بیانیه می‌دهند که این تصمیم کنفدراسیون آسیا، سیاسی است و نباید ورزش را سیاسی کرد. همین مدیران خوب می‌دانند حضورشان در صندلی مدیریت به مدد همان سیاستی است که سال‌ها ورزش، استعداد و تفریح جوانان این کشور را به گروگان گرفته است. می‌دانند که همین هفته پیش، مربی شهرخودرو و یکی از بازیکنان تراکتور را بدون هیچ گپ و گفتی به عقد پرسپولیس درآوردند و در مقابل اعتراض آنها گفتند که وزیر و سایر اربابان سیاست بر این باورند که باید حداکثر حمایت را از دو باشگاه نورچشمی انجام داد و باشگاه‌های دیگر بهتر است زور زیادی نزنند.

واقعیت این است که دست این آقایان هم برای هوادارن داخلی ورزش و هم برای نهادهای خارجی ورزشی رو شده است و خوشبختانه دست بالای دست بسیار است.