ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: اسناد و شواهد تاریخی حکایت از این دارد که زبانی که امروزه فارسی خوانده میشود و در گذشته دری نام داشت؛ ریشه ای دیرین و تاریخی در جغرافیای ایران کنونی ندارد. سیر تاریخی زبان دری(فارسی) نشان میدهد که این زبان در حدود قرن سوم از ناحیه افغانستان و خراسان امروزی برخاست و قرن ها طول کشید که مردم ناحیه جغرافیایی مرکزی ایران کنونی فارس زبان(دری زبان) گردند.
حقیقت این است که در جغرافیای ایران کنونی بغیر از ناحیه خراسان تا پیش از قرن ششم هجری حتی یک کتاب منثور یا منظوم به زبان فارسی در این جغرافیا نوشته و یا سروده نشده است، و تنها پس از قرن ششم هجری به این سو کتابهایی به زبان فارسی در این این جغرافیا نوشته شده است.
اما از زمانی که برای اولین بار در تاریخ و در جغرافیایی که امروزه ایران خوانده میشود عناصر قومی فارس زبان با سقوط قاجار به قدرت و حکومت رسیدند؛ برای تراشیدن سابقه تاریخی و قومی برای خویش، و جبران نداشتن سابقه تاریخی حکومت داری دست به جعل و تحریف تاریخ زده و هخامنشیان سلسله ای گمنام و با تاریخ و هویتی نامعلوم در بین النهرین را ایرانی و فارس نامیده و زبانشان را نیز فارسی باستان خواندند. و اما واقعا هخامنشیان فارس بودند و زبانشان فارسی و یا به گفته متوهمین، فارسی باستان؟
در ذیل تعدادی از لغات و آوانگاری کتیبه های هخامنشی آورده شده است.
هر کسی که در جستجوی حقیقت است نگاهی به اینها بیاندازد. این زبان نه به فارسی نه به کردی نه به لری نه به ترکی نه ایلامی نه آرامی و… بلکه بیشتر به زبان روسی شباهت دارد.
زنده – jiva – جیوا
نفس- tanu- تانو
به نظر آمدن- θad- ثاد
زخم شدن – çau -چائو
جاری بودن- dan – دان
دیر -darga – دارگا
دیدن- -diu- دیُ
محکم، مطمئن- duruva – دوروا
زیبا- naiba – نایی با
بینی- nah- ناه
پیکر- patikara- پتیکارا
برتری- pariyana -پاریانا
عاج – piru – پیرو
خدا، اقبال – baga – بگ
تحمل- bara – بارا
اندازه گرفتن -ma – ما
نیروی اندیشه- manah- ماناه
مرد -martya -مرتیا
دوست – miθra -میثرا
لطف، موهبت -yana – یانا
گردونه- raθa- راثا
درآوردن چشم- vaj- واج
شهر- vardana- واردانا
برپا کردن، ساختن -sa -سا
ستون- stuna – ستونا
زمین- zam- زم
نشستن- had- هاد
روانه کردن- hard- هارد
وفادار، موافق – agaria- اگری
کاخ- apadana – آپادانا
پرستشگاه – ayadana – ایادانا
تزئین- arjana – ارجانا
دور- ava – اوا
دارنده سپاه خوب -ukara- اوکارا
خوب مجازات شده -uprasta -اوپراستا
متعلق به خود -uvaaipasiya -اووآی پاشیا
دارای اسبهای خوب- uvaspa -اوواسپا
کوه- kaufa – کائوفا
مردم، سپاه- kara -کارا
پادشاهی- xsaça- خشاچا
شنیدن- xsnav -خشناو
آمدن- gam – گام
اشتیاق -canah -کاناه
زدن، نابود کردن- jan – جان
دلاور- taxma – تخمه
نیرو- tav -تاو
الوار -θarmi – ثارمی
مکان دیو- daivadana- دایوادانا
خشمگین شدن- dar -دار
البته بسیاری از این کلمات بدون زبان عربی قابل ترجمه به زبان فارسی امروز هم نیست .
داریوش و خشایارشاه در کتیبه های شماره(dpd22f» dna54f»xph60) و نیز کوروش در استوانه اش برای بیان جمله «این مال من است» به روسی فصیح میگویند: اتامایی etamayi لغات اندازه گیری و وزن در این کتیبه ها چون کارشن و آرشن روسی است. به شتاب راگا گفته شده به قدرت تومان گفته شده به زندگی کردن جیوو گفته شده است که همه کلمات روسی هستند.
جالب این که ما در این کتیبه ها لغات کاملا آشنای لاتین پیدا میکنیم مانند: para به معنای پیشین_ path به معنای مسیر و راه_ agree به معنای موافقت_ shine به معنای درخشیدن_ vert به معنای چرخش و دهها کلمه دیگر که کوروش نیز در استوانه اش آورده است.
تنها نزدیک به 8_7 درصد کلمات این کتیبه ها شباهت سایه واری به زبان فارسی دارد که به اعتقاد زبان شناسان این کلمات بومی منطقه بوده اند که در زبان هخامنشیان و بعدها در زبان فارسی نفوذ کرده است یعنی همان اتفاقی که حتی امروزه نیز در مورد زبانهای دنیا اتفاق می افتد و زبانی به زبان دیگر از کلمات خود وام میدهد.
در این باره كافی است اجازه دهیم ذهن آزاد در این باره كنجكاوی كند كه كدام قوم در 2500سال پیش به نقره “ارداتا “ ، به طلا “ دارانیا “ ، به كانال “ پاووئیا “ ، بـه ضـرر و زیان “ وینست هیا “ ، به دهكده “ اواهانا “ ، به كُشتن “ اوواجی یا “ ، به خفه كردن “ اوزما “ ، به تبرزین “ ای سوا “ ، بـه دارائـی ”گایی چا “ ، به پوشاندن “ گائود “ ، به زخـم ” چائور” ، به پیمـانه “ باتوگارا” ، بـه گریختــن “ مـاوث “ ، بـه ضـعیف وفقیـر ”اسكااوثـی “ ، بهمهارت “ یائومانی “ ، به جـویآب “ یائوویـا “ ، بـهدیـدن “دی “ ،بـه چـشمدرآوردن “ واج* “ ، بـهگـرگ ”واركا “ ، بهعقیق “ سیكابارو “ ، بهاردوی رزم “ اسپاسمایدا “ ، بهرفتن “ شیاوا “ ، بهمدرك “ هادوگا “ ، بهكاخ “ تاچارا “ ، به رخساره “پتیكارا “ ، به عظمت “ سیاكارا “ ، به آدمی “ زانا“ ، بـه پلكـان “ اوستاشـانا “ ، بـه جنــگ “ هامـاوارا “ ، بـه مكـان ”راگائوما “ ، به پیری “ هاناتا “ ، به كمان دار “ واجاسابرا“ ، به جنگ “ پارتارا “ ، به زیبائی “ نایی با “ ، به شهر “ واردانـا “ و بـه زبان “هازونا “ می گفته اند.
و دهها کلمه دیگر که هیچ شباهتی به زبان فارسی ندارند. بیشتر این کلمات مربوط به زبان روسی باستان است که تعدادی از آنها امروزه نیز در این زبان کاربرد دارند و تعداد محدودی از انها به زبان لاتین است. جالب اینجاست که وقتی به ساختار گرامری این کتیبه ها مراجعه میکنیم که از بیشتر جهات به ساختار گرامری زبان روسی شباهت دارد محقق را به قبول تعلق کوروش و اعقابش به استپهای روسیه و قبایل آن منطقه ناگزیر میکند…در این باره كافی است اجازه دهیم ذهن آزاد در این باره كنجكاوی كند كه كدام قوم در 2500سال پیش به نقره “ارداتا “ ، به طلا “ دارانیا “ ، به كانال “ پاووئیا “ ، بـه ضـرر و زیان “ وینست هیا “ ، به دهكده “ اواهانا “ ، به كُشتن “ اوواجی یا “ ، به خفه كردن “ اوزما “ ، به تبرزین “ ای سوا “ ، بـه دارائـی ”گایی چا “ ، به پوشاندن “ گائود “ ، به زخـم ” چائور” ، به پیمـانه “ باتوگارا” ، بـه گریختــن “ مـاوث “ ، بـه ضـعیف وفقیـر ”اسكااوثـی “ ، بهمهارت “ یائومانی “ ، به جـویآب “ یائوویـا “ ، بـهدیـدن “دی “ ،بـه چـشمدرآوردن “ واج* “ ، بـهگـرگ ”واركا “ ، بهعقیق “ سیكابارو “ ، بهاردوی رزم “ اسپاسمایدا “ ، بهرفتن “ شیاوا “ ، بهمدرك “ هادوگا “ ، بهكاخ “ تاچارا “ ، به رخساره “پتیكارا “ ، به عظمت “ سیاكارا “ ، به آدمی “ زانا“ ، بـه پلكـان “ اوستاشـانا “ ، بـه جنــگ “ هامـاوارا “ ، بـه مكـان ”راگائوما “ ، به پیری “ هاناتا “ ، به كمان دار “ واجاسابرا“ ، به جنگ “ پارتارا “ ، به زیبائی “ نایی با “ ، به شهر “ واردانـا “ و بـه زبان “هازونا “ می گفته اند.
و دهها کلمه دیگر که هیچ شباهتی به زبان #فارسی ندارند. بیشتر این کلمات مربوط به زبان روسی باستان است که تعدادی از آنها امروزه نیز در این زبان کاربرد دارند و تعداد محدودی از انها به زبان لاتین است.
جالب اینجاست که وقتی به ساختار گرامری این کتیبه ها مراجعه میکنیم که از بیشتر جهات به ساختار گرامری زبان #روسی شباهت دارد محقق را به قبول تعلق #کوروش و اعقابش به استپهای روسیه و قبایل آن منطقه ناگزیر میکند…
