گادتب: فیلم سرمایهگذار اردبیلی که پیش رئیس قوه قضائیه ایران از ناعدالتی و ظلم روا داشته شده در حق خود شِکوِه کرده و دادخواهی میکند، از دیروز فضای مجازی را پُر کرده است و عوامل قضایی همچون فرشتگان ناجی عدالت وعده رسیدگی داده و از بهبود وضعیت خبر میدهند.
در این فیلم که گویا کاملا اتفاقی و تصادفی و آماتور تهیه شده است، تنها جای کودک معصومی خالیست که به عریان بودن پادشاه بخندد و با صدای بلند بگوید: «خانه از پای بست خراب است».
اگر قرار بر دادرسی و برقراری عدالت بود چرا دادخواهان آذربایجان پشت میلههای زندان هستند و هیچ مسئولی از آنان دیدار نمیکند؟
چرا بیان همین مسائل از زبان فعالین آذربایجانی جرم ولی از زبان مسئولین مهر پدرانه تلقی می شود؟
چرا آنان که خواهان آیندهای بهتر برای ملت تُرک آزربایجان اعم از سرمایهدار و کارگر و زن و کودک و مرد و جوان و پیر هستند، از عدالت خیرهکننده و تحسینبرانگیز آقایان تنها حبسهای طویلالمدت نصیبشان میشود؟
عدالت به تعبیر افلاطون هنر فرزانگان است، فرزانگان ما یا پشت میلههای زندانند یا در فضای نفسگیر کنونی عاجز از حضور در عرصه عمومی و در کنج خلوت خویش.