احسان عزیزی: چین باید پاسخگو باشد؛ بازگشایی بازار خفاش و سگ در چین!

گادتب: با کند شدن روند همه گیری کرونا در چین بازارهای این کشور به تدریج در حال بازگشایی هستند. جالب است که این فاجعه دنیاگیر ظاهرا هیچ تاثیری بر رفتار چینیها با حیوانات و فرهنگ تغذیه آنها نداشته است. فروش سگ و خفاش و … در بازارهای مواد غذایی این کشور کمافی السابق از سر گرفته شده شده است.
اما چند نکته:
بازشدن این بازارها نشان می‌دهد که نه تنها هنوز هیچ اراده‌‌ای در تصمیم حاکمیت چین برای تغییر این وضعیت شکل نگرفته‌است، بلکه کشورهای دیگر نیز هنوز نسبت به برخورد و تحت فشار قرار دادن چین در این مورد بی‌تفاوتند. درواقع جهان هنوز در همان جمود و جنون سابق به سر می‌برد و بسیاری از پیش‌بینی‌ها در مورد تحولات پساکرونا پوشالی و بی‌پایه و اساس است. این وضعیت هیچ پیامی ندارد جز آن‌که سود و پول و منافع یک اقلیت مهمتر از جان میلیاردها انسان است. اقلیت ثروتمندی که نه تنها در چین،‌که در رأس دولت‌ها قدرت‌های تمامی کشورها جا خشک کرده‌اند و در خودخواهای تمام عیار محیط‌زیست،‌ اقتصاد،‌ منابع طبیعی، جان میلیون‌ها انسان و … را برای امیال و اهداف خود قربانی می‌کنند.
یکی از علل بروز این فاجعه‌ی جهانی خلاء قوانین بین‌المللی در مورد بیماری‌های ناشناخته بود و هست. در حقیقت اگر قانونی وجود داشت مبنی بر اینکه [برای مثال]: «در صورت بروز و ظهور بیماری یا ویروس ناشناخته، نه تنها شهر بلکه کل کشوری که این بیماری در آن شناسایی شده است باید در یک همکاری بین‌المللی قرنطینه شود». البته قانونی که توان بازدارندگی و قابلیت اجرایی داشته باشد.
حتی اگر دولت و رژیم غذایی بد مردم چین را تنها عامل و تنها مقصر این اپیدمی مرگبار ندانیم، در نهایت باز هم دولت چین باید در برابر این وضعیت پاسخگو باشد که اولاً چرا با وجود هشدارهای پژوهشگران در اوایل سال 2019 که صراحتاً در نتیجه‌ی تحقیقات یک موسسه ویروس‌شناسی پیدایش ویروس جدید را به دلیل عادت بد رژیم غذایی در چین هشدار داده بودند، باز هم نسبت به این موضوع بی‌تفاوت بوده است و ثانیاً باید دربرابر بازگشایی مجدد این بازارها و تداوم وضعیت سابق از جانب دیگر کشورها و نهادهای بین‌المللی برخوردی قاطع صورت گیرد.
در نهایت آنچه امروز بیش از هر زمان دیگری محرز است عدم قوا و توان بازدارندگی نهادهای زیست محیطی، توصیه‌ها و قوانین محیط زیستی و بهداشتی است. وقتی ترامپ توافق پاریس را مانند خاموش کردن سیگار زیرپا می‌گذارد بدون این‌که عواقب و پیامدهایی را بخاطرش متحمل شود، نباید انتظار داشت که کشورهای دیگر و سیاستمداران و دولت‌ها نسبت به اهمیت و اجرای این قوانین پایبند باشند. تا زمانی که اجماع و اراده‌ای بین‌المللی در این مورد شکل نگیرد،‌ ای بسا بحران کرونا در برابر فجایع پیش رو یک شوخی باشد.