گادتب: به گزارش مرکز خبر گادتب، در نتیجه سیاست استعماری رژیم نژادپرست فارس در آذربایجان شاهد تنزل عمیق در تمام زمینه ها می باشیم. چنانکه در نتیجه این سیاست استعماری وعدم حمایت رژیم از روستانشیان، کشاورزان و دامداران و سیاستهای غلط اقتصادی، اکثر جوانان و افراد میانسال مجبور به کوچ اجباری از خانه و کاشانه خود میشوند تا درآمدی داشته باشند و بتوانند حداقلهای زندگی خود را تأمین کنند.
یکی از نتایج این کوچ اجباری رواج و گسترش حاشیهنشینی است که در ۵ دهه گذشته به مشکلی بزرگ برای کلانشهرها از جمله تبریز تبدیل شده است و اکنون دامنهاش از کلانشهرها و شهرها فراتر رفته و دامن روستاهای اطراف را نیز گرفته و توسعه این پدیده بر مشکلات ساکنان این روستاها افزوده است چرا که افزایش غیر قابل کنترل قیمت زمین، مسکن و اجاره بها در کلانشهرها موجب روی آوردن این افراد به حاشیه کلانشهرها و کشیده شدن دامنه حاشیهنشینی به روستاهای اطراف، تفکیک زمینهای کشاورزی و رونق ساخت خانههای غیراستاندارد در آنها شده است.
گسترش این پدیده در کلانشهرها و شهرها علاوه بر تاثیر منفی در منظر و سیمای شهری، موجب بروز مسایل و مشکلات بسیاری در ابعاد اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و امنیتی شده و حرکت این پدیده به روستاهای اطراف کلانشهرها و شهرها حجمی از این مشکلات را با خود به این روستاها انتقال داده است.
در زمان کنونی در کلانشهر ۱.۹ میلیون نفری تبریز، افزون بر ۴۰۰ هزار نفر در مناطق حاشیه نشین زندگی می کنند. گفته می شود نگاه صرف مهندسی و شهرسازی، دلیل اصلی بی نتیجه ماندن طرح های مربوط به ساماندهی حاشیه نشینی در طول دهه های اخیر با عناوین مختلف و متعددی مانند «ساماندهی»، «بهسازی» و «بازآفرینی» شهری بوده است.
در حالی که به عقیده کارشناسان، ساخت خانه های استاندارد می تواند راهکاری برای ساماندهی و بهسازی حاشیه های شهری باشد، ولی تبعیض علیه آذربایجان و نبود منابع مالی کافی در دستگاه های متولی به ویژه شهرداری ها، سدی محکم بر سر راه این طرح ها بوده و حتی در صورت تامین منابع نیز این معضل دوباره از منطقه دیگر یا روستایی نزدیک شهرها سر برمی آورد و همچنان به صورت سلسله وار به حیات خود ادامه می دهد.
حال با تشدید تبعیض و فقر و محرومیت حاشیهنشینی به روستاهای اطراف تبریز هم گسترش می یابد.