ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: طوایف پرجمعیت در هند: کلیلایی، گورونی، سوران، خرات، سور، جات، اردل، کاولی، کراچی، قادریا، خانی، بوکان
طوایف کردی: کلیایی، گورانی، سورانی، خرات، زور، جاف، اردلان، کاویانی، کرمانچی، قادری، خانی، بوکان
اعراب خوزستان واژه «کوت» را بکار می برند و در آذربایجان واژه «کوت» را به «کرد» اطلاق میکنند. در شرق پاکستان و غرب هندوستان منطقه ای بزرگ بنام «کوت» وجود دارد و شهرها و روستاهای بسیاری با پیشوند و پسوند «کوت» وجود دارند.
در زبان تورکی به آن ها می گویند «قراچی» که از واژه «کراچی» گرفته شده و در خراسان به آنها «کرمانچی» می گویند.
کلیلا، نام شهری در استان «راجستان» هندوستان است و به ساکنان آنجا «کلیلایی» گفته میشود و در ایران، «کردهای کلیایی» نامیده میشوند و هر دو گروه بزبان هند و فارسی صحبت میکنند.
خرات، نام شهری در استان «اوتار پرادش» هندوستان است. طایفه خرات در سنندج و کرمانشاه رسماً خودشان را معرفی میکنند و در کتاب «تاریخ مردوخ»، نوشته شده توسط مردوخ کردستانی، طایفه خرات را از کردها معرفی میکند. پس ملاحظه میشود که خود کردها، طوایف «هندی» و «کردی» را در یک مقوله دسته بندی کرده اند. در حقیقت چون طوایف مهاجر کوچ نشین بودند از آنرو واژه «کرد» را برای آنها بکار برده اند.
در لرستان، یکی از طوایف بنام «سُور» زندگی میکند و از قضا طایفه کردی هم به نام «زُور» در شهر زُور استان سلیمانیه عراق زندگی میکند که هم زبانشان، هم لباس محلی و هم فرهنگشان مشابهند.
گورون، نام شهری در استان «کشمیر» تحت کنترل هندوستان است و به ساکنان آنجا «گورونی» می گویند. طایفه ای مهاجر «گورونی» هم در غرب ایران ساکن شده اند و امروزه به آنها کردهای «گورانی» می گویند. جالب است بدانیم که زرتشتیان یزد هم زبانشان را گورونی می نامند. در خرم آباد دسته ای از آن ها، کماکان زبان خودشان را گورونی می نامند.
در استان «مهاراشترا» کشور هندوستان شهری بنام «اردل» است که به ساکنان آنجا «اردلانی» گفته میشود. از قضا نام طایفه ای از هند نیز است که به شمال عراق و غرب ایران مهاجرت کردند و امروزه نیز طایفه ای کردی با همان اسم (اردلانی) در شمال عراق و غرب ایران ساکنند. در ضمن شهری هم با همان نام «اردل» در استان چهارمحال و بختیاری وجود دارد که از نام مهاجران هندی می آید.
خانی، نام طایفه ایست پر جمعیت در استان «هیماچال پرادش» هندوستان در نزدیکی مرز پاکستان. در هندوستان به مردم این استان رسماً آریایی گفته میشود. اقلیتی هم در پاکستان زندگی میکنند. مهاجران «خانی» در شمال عراق ساکن شدند و بعدها به ترکیه هم مهاجرت کردند.
جات، نام یکی از پرجمعیت ترین طوایف هندی است که در سرتاسر شمال هند و قسمتی از پاکستان زندگی میکنند. زط ها، هم زیرشاخه همین طایفه هستند. دسته ای از جات به شمال عراق مهاجرت و در آنجا ساکن شده بودند و در زمان محمد رضا شاه به ایران مهاجرت کردند و در کرمانشاه ساکن شدند. در ایران به آنها کردهای «جاف» هم می گویند. طایفه ای بنام «زط» هم در استان ایلام زندگی میکند.
بوکان، نام یکی از پرجمعیت ترین طوایف هندی است که در استان «پنجاب» زندگی میکنند. در جنوب افغانستان نیز دسته ای از آنها زندگی میکند. بوکان در زبان سانسکریت یعنی «گرد و غبار». بسیاری از مردم این طایفه از پیشوند و پسوند «بوکان» برای اسم فامیل خود استفاده میکنند. هندی های مهاجر «بوکان» در جنوب استان آذربایجان غربی ساکن شدند و اسم آن شهر را هم بوکان گذاشتند.
نام یکی از طوایف در شهر مهاباد «قادریا» است که در زبان سانسکریت معنی خوبی ندارد و آنرا به طایفه «قادری» تغییر دادند. طایفه «قادریا» یکی از پر جمعیت ترین طوایف هندی است و هم اکنون در شمال هندوستان زندگی میکنند.
سوران، نام شهری در استان «اوریسای» هندوستان است. و به ساکنان آن شهر «سورانی» گفته میشود. مهاجران سورانی در شمال عراق ساکن شدند و بعدها به سوریه و ایران نیز آمدند. در سوریه و عراق شهرهایی بنام «سوران» وجود دارند که مهاجران سورانی، آنجا ساکن شدند.
