ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: «تورکون تورک دن باشقا دوستو یوخدور»
شوونیسم – راسیسم فارس با چه زبانی باید بگوید که به غیر از فارسها کسی برایشان سر سوزنی ارزشی ندارد؟! با چه برخوردی باید ثابت کند که «ترکمن صحرا ایران نیست؟» !
نژادپرستان ایرانی با کدام برخورد خصمانه شان باید ثابت کنند که حقایق تورک ها هیچ ربطی به تهران نشینان ندارد؟!
با چه زبانی باید به ما تورکها بگویند که شما هم خون ما نیستید و بالعکس در اسارت ما هستید؟
اما خیلی ها هنوز قبول نمی‌کنند که ایرانی نیستند، هنوز انتظار دارند که چرا رسانه میلی فارسها سیل ترکمن صحرا را تحت پوشش قرار نداد، چرا مسائل دیگر ملت‌ها برای فارسها اهمیت ندارد!
(دانشجوی تورکی که اکنون یکی از فعالان حرکت ملی آزربایجان است، سال‌های گذشته در تهران به استاد فارسش گفته بود :استاد چرا با من رفتاری دوستانه ندارید و در حضور دیگر دانشجوها به من محل نمی گذارید!؟ استاد در حالی که بی اعتنا به سوال دانشجویش مشغول کار دیگری بود، با ترشرویی و تنفر گفت :شما آذری ها! چرا دست از سر ما (ایران) برنمی دارید و چسبیده اید به ما؟ تاریخ شما، زبان شما، فرهنگ شما با ما تفاوت دارد، بروید و برای خودتان (مستقل) باشید و بیش از این آبروی ما را نبرید.)
«ایران برای همه ایرانیان» شعار معناداریست ، و در عمل به درستی اجرا می شود،چون تورکمن ها، تورکهای آزربایجان و … ایرانی نیستند و نباید هم از ایران سهمی داشته باشند،چرا که ایران وطن مشتی فارس عقده ایست و بلایای طبیعی مناطق خودشان آنها را تحت تاثیر قرار می دهد. تورک اصلا نمی‌تواند ایرانی باشد، چون که وجود کلمه ایران که هنوز یک قرن سابقه ندارد، در مقابل عظمت تورکها خیلی ناچیز است.
«پارسی را پاس بداریم» شعار نیست،زیرا پارس‌ها در حال پز دادن با لحجه ای که زبان نامیده می شود هستند و با بی شرمی پا روی هستی و زبان غنی تورکها گذاشته و درحال جابجا کردن لهجه فارسی به جای زبان تورکی هستند که هنوز ناامید نشده اند.در چنین جنگ نابرابری باید انتظار داشت که بی تفاوت به شرایط ایجاد کرده اسفناک برای ترکمن ها باشند.ملت تورک ترکمن صحرا برادران تورک آزربایجانی را در کنارشان دارند و هیچ چشم داشتی از ایرانیان ندارند.
ملتی که تاریخ نزدیک خود را فراموش کند محکوم به نابودی است، اما ما هیچ وقت زخمهایمان که تبدیل به نیروی عصیانمان شده را فراموش نمی‌کنیم.
گوشه ای از نتایج مستعمره ماندن در جغرافیای ایران :
ممنوع کردن تحصیل زبان مادری تورکهای آذربایجان، خشکاندن عمدی نگین آزربایجان – دریاچه اورمیه،تحریف نام های تاریخی آزربایجان، تخریب عمدی آثار باستانی آزربایجان،آزار و اذیت و شکنجه و حبس های طولانی مدت برای فعالان تورک آزربایجانی ، تاراج معدن های طلای آزربایجان ، بریدن و سرقت درختان آزربایجان،توهین شنیع روزنامه های ایرانی به تورکان آزربایجان ،فاجعه زلزله ورزقان،فاجعه قطار میانه،تحقیر برنامه تلویزیونی فیتیله و… ،گماردن دشمنان خونی آزربایجان و مانقوردها به پستهای مهم دولتی، تیراختور و دردسرهای کلی ایجاد شده و…
این عکس‌العمل های ۹۰ ساله راسیسم فارسی پیام روشنی به ملت تورکمن صحرا و آزربایجان می دهد،یعنی زمان استقلال از ایران فرارسیده است اگرچه تاکنون خیلی هم دیر شده است.
این فاجعه طغیان سیل ترکمن صحرا به مانند خیلی از حوادث به ما فهماند، تنها چیزی که طغیان نکرده صبر و آگاهی ماست که در مقابل طغیان اراده ملت‌ها هیچ نیرویی جلودارش نیست.
