ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: به گزارش مرکز خبر گادتب، حمید سلیمانی؛ استاد و مدرس زبان فارسی؛ شنبه (29 اردیبهشت 1379) در گفتگو با نشریه «صبح قزوین» بیان داشت که زبان فارسی در خارج از ایران طرفداری ندارد.
حمید سلیمانی با اشاره به غیرکاربردی بودن زبان فارسی تاکید دارد: «در همه جای دنیا کرسی‌های زبان فارسی در حال برچیده شدن است. حتی در افغانستان نیز زمزمه‌هایی برای جایگزینی زبان فارسی وجود دارد. دور از ذهن نیست که افغانستان و تاجیکستان به تدریج به جرگه‌ی غیرفارسی زبانان بپیوندند.»
لازم به ذکر است؛ تُرکان افغانستان خواستار رسمی شدن زبان تُرکی در این کشور هستند. جمعیت تُرکان این کشور دست کم 6 میلیون تخمین زده می‌شود.
سلیمانی همچنین اذعان دارد که «فارسی» تا صد سال پیش زبان رسمی ایران نبوده است. به گفته این استاد زبان فارسی؛ در ادوار مختلف زبان رسمی رایج در جغرافیای ایران «تُرکی» و «عربی» بوده است.
وی در این خصوص می‌گوید: «در طول 1400 سال گذشته (ما فارس‌ها) یک حکومت مرکزی قوی و مستقل نداشتیم و اقوام ترک و عرب حکومت‌های کوچک و بزرگی در گوشه و کنار این سرزمین ایجاد کرده بودند.»
وی همچنین درباره قدمت زبان فارسی اضافه می‌کند: «زبان فارسی در سده‌های سوم و چهارم هجری، از زبان دَری به عنوان یک زبان ادبی از خراسان و سیستان کهن سر بلند می‌کند.»
دولت ایران در حال حاضر در 62 کشور، 340 کرسی رایگان زبان فارسی ایجاد کرده است. در این کرسی‌ها با صرف میلیاردها تومان، ترویج زبان فارسی انجام و از ایران به عنوان کشوری فارس زبان نام برده می‌شود.
فارسی ﯾﮏ ﺯﺑﺎﻥ ﻋﻘﯿﻢ ﺍﺳﺖ که هیچ واژهﺍی از خود نداشته و علمی نیست.
در سال 1394 نیز یونسکو پیشنهاد دولت ایران مبنی بر “ثبت زبان ﻓﺎﺭﺳﯽ به عنوان ﻫﺸﺘﻤﯿﻦ ﺯﺑﺎﻥ ﺑﯿﻦﺍﻟﻤﻠﻠﯽ ﺩﺭ ﯾﻮﻧﺴﮑﻮ” را رد کرد. چرا که بین المللی شدن یک زبان شروطی از جمله «حداقل زبان رسمی هفت کشور باشد» و «حداقل پانصد میلیون نفر به آن زبان تکلم کنند»، است.
با این حال، دولت ایران همچنین سالانه میلیاردها تومان صرف ساخت واژگان جدید فارسی می‌کند. تنها در بودجه سال 1397 حدود 40 میلیارد ریال برای ساخت 275 واژه جدید لحاظ شد.
علاوه بر این؛ سالانه میلیاردها تومان بر بودجه فرهنگستان زبان فارسی و بنیاد سعدی برای یکسان سازی اتنیکی، فرهنگی و زبانی در ایران افزوده می‌شود.
در مقابل، میلیون‌ها شهروند غیرفارس از ابتدایی‌ترین حقوق شهروندی خود یعنی حق تحصیل به زبان مادری محروم هستند. آنها مجبورند به زبان تحمیلی فارسی بخوانند و بنویسند.
