ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: کتاب کاوه بیات تحت عنوان پان ترکیسم و ایران برخی از زوایای پنهان توطئه پان ایرانیسم را در معرض نمایش می گذارد ،علی رغم اینکه مبنای نظری کتاب در روشن ساختن تاریخ و تاثیر پان ترکیسم بر ایران نوشته شده است اما از لحاظ محتوا تکرار مکرراتی است که تورج اتابکی و عقبه وی ورد زبان خویش نموده اند .
اولین هدف کتاب تاکید بر این نقطه اساسی است که پان تورکیسم تفکری وارداتی و زائیده یهودیها برای محو ایران بوده است این فکر به قدری سطحی است که باعث تعجب خوانندگان کتاب می شود زیرا تا آنجا که به تاریخ فلسفه سیاسی مرتبط است ناسیونالیسم و پان های زائیده از آن حاصل تفکر دوره رنسانس و محصول سیر تاریخ تفکر غرب بوده است ،و کم بیش متفکران دوره عثمانی با آن آشنا شده و سعی در بومی سازی آن نمودند .از طرف دیگر بیات در هیچ گوشه ای از کتاب لااقل توضیحی در مورد پان ایرانیسم نمی دهد که بلاخره این تفکر از کجا وارد کشورمان شده است بلکه به عکس سعی دارد این تفکر را نوعی چالش ایرانیت در برابر اقوامی که به ایران یورش بردند نشان دهد و لذا قدمتی دراز مدت برای آن قائل می شود۲ . اما حتی اگر چنین پیش فرضی واقعیت داشته باشد در مورد عوارض و تبعات اجتماعی و سیاسی آن هیچ حرفی نمی زند بلکه به عکس هم آن را توجیه وهم قابل ستایش می داند و همین تفکر ارزش کتاب را به سطح قلیلی پائین آورده و صرفا تبدیل به میدانی برای عقده گشایی نموده است .
نکته بعدی که مورد هدف نویسنده مغرض هست این مسئله است که آنچه در دوره رضاخان و تعرض علنی دولت بر فرهنگ و تاریخ اذربایجان رفت نتیجه عملکرد یا عکس‌العمل پان ترکیست های جمهوری آذربایجان و ترکیه بوده و معلول عوامل خارجی است۳. در اینجا بیات به دنبال سوژه « توطئه خارجی » رفته و اصطلاحا توهم توطئه را سرمشق کتاب قرار داده است . عامل سوم در تعقیب اهداف کتاب نوعی« گرا دادن » به دولت در جهت سرکوب هرگونه خواسته مدنی تحت عنوان توطئه غرب علیه ایران می باشد،
باید یادآوری نمایم که دوره رضاخان مسئولیت محو زبان ترکی و ترویج زبان فارسی به وزارت جنگ سپرده شده بود۴ ناگفته پیداست که گرداننده گان چنین سیاستی از اول دنبال چه روش و راهی برای رسیدن به مقصود بودند ،و نیز هدفی که خود به خود از دل این مقصد غائی به دست می آید بوده است که هر حرکتی را با بر چسب پان تورانیسم یا پان ترکیسم به قوه قهریه سپرده تا در نطفه خاموش نمایند این هدف به واقع رنگ سرکوب به خود می گیرد و ما در سطح دولت چنین بینشی را شاهد بوده ایم. این اتفاق را نباید از یاد برد که بیات بعدا متوجه می شود که در تعقیب اهداف خود زیاد روی نموده و با نگاهی ولو سطحی به شعور خوانندگان کتاب توهین نموده است لذا اعتراف می کند که آنچه در دوره رضاخان تحت عنوان یک دولت مستبد داخلی برای تعریف ملیت مورد استفاده قرار گرفت تعقیب همان شیوه ای بود که پان ترکیست های ترکیه در دوره مصطفی کمال آتاتورک تعقیب کرده اند قیاسی که کاملا خطا است ولی آیا این بدان معنا است که حکومت پهلوی آلت دست «توطئه خارجی» بوده است؟ در این مورد کاوه بیات سکوت اختیار می کند. حرفی برای گفتن ندارد . مورد دیگر که جزو اهداف کتاب است القأ عدم وجود احترام به فرهنگ قومی از طرف آذربایجانیها است بیات با یک کیسه کردن مردم و برخی نخبگان مانقورد آذربایجان در صدد القا این نکته است که آذربایجانیها از اینکه خود را تورک بنامند سماجت می ورزیدند و خود را از نسل کاوه و فریدون می دانستند لذا خود علاقمند به دگرگشت زبان در این خطه بودند و در نهایت عنصر دیگری که بیات در پی آن است ، این است که با وام گیری از گفته های محمود افشار به دنبال محو بومیان این منطقه به شکلی سیستماتیک شبیه آنچه که در غرب خصوصا در آمریکا علیه سرخ پوستان به کار رفت می باشد .افشار در مجله آینده پیشنهاد می کند که اولا بایستی یک مهاجرت اجباری گسترده در مقیاس وسیع در آذربایجان صورت گیرد و اعراب و کرد به سرزمین آذربایجان کوچانده شوند و به عکس عشایر و مردم عادی آذربایجان نیز همین گونه جابه جائی سرزمینی صورت دهند تا اهداف ملیت ایرانی شکل همگانی به خود گیرد ، و بدین ترتیب تجزیه ایران صورت واقعی به خود نگیرد۵ .
روشن است که در این موارد با مطالعه تاریخ معاصر می توان به همفکری پان ایرانیست ها در این اهداف شوم پی برد . کردیزه کردن اذربایجان غربی و مرزهای شمال غربی و شرقی از اهداف عمده آنها محسوب می شود .امثال کاوه بیات بازمانده ای از فاشیست های تبر به دست موسیلینی هستند که تنها فقط صورت عوض کرده اند و اندرون شان پر از کینه و نفرت به هر آنکس که غیر پارسی است می باشد .
منابع:
۱-پان ترکیسم و ایران ،کاوه بیات ، انتشارات پردیس دانش ،۱۳۸۷
۲-همان ص ۱۰
۳-همان ص ۹۵
۴-همان ص ۸۵
۵-همان ص ۱۰۱
