ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: یک پدیده اجتماعی با تبعات وابستگی عقلی و احساسی است اسیملاسیون را عموما نوعی از جن زدگی رایج تعبیر می کنند زیرا فرد در فرهنگی دیگری حلول پیدا کرده که مال خود نیست و از خود واقعی اش فاصله گرفته است .نکته با اهمیت در این واقعیت خوابیده است که آسیملاسیون بیشتر در قشر فرهنگی نمود عینی دارد .با این حال همانند هر پدیده اجتماعی دیگر، آسیملاسیون نیز برای خود تاریخی دارد .در دوره های پیش از دولت مدرن نیز، آسیملگی چه در شکل فرهنگی و چه در حوزه سیاسی و نظامی وجود داشت اما میزان تأثیرگذاری ،و نیز نحوه نظم بندی آن متفاوت بود . نبود رسانه های قوی و عدم دخالت دولت در شیوه زندگی مردم، آسیملاسیون را از حالت اپیدمی خارج می کرد و گاها نیز شکل تصادفی به خود می گرفت .
آسیملاسیون در شکل نظامی به صورت حذف و هدم« فرهنگ اقلیت» گام بر می دارد به عنوان نمونه آنچه را که دولت آمریکا علیه سرخپوستان در قرن نوزدهم انجام داد نمونه از حذف فیزیکی بود. میلیون ها سرخ پوست آمریکایی در جهت تثبیت و اشاعه فرهنگ لیبرالیسم از بین رفتند مراکز فرهنگی و نیز آثار تمدنی سرخ پوستان در زیر چکمه های ارتش آمریکا با خاک یکسان شد اما این روند بخشی از عملکرد آنها بود آمریکایی ها سعی نمودند با تشکیل کلاس های درسی، فرهنگ غالب خود را بر بچه های سرخپوست حمل کنند . دگرگون سازی فرهنگ اقلیت مغلوب ، شکل موجه آسیملاسیون می باشد ، دولت یکپارچه ، توسعه سیاسی و اقتصادی ، دست یافتن به دموکراسی و رفاه ، شعاری است که« سیاست آسیملگی» را توجیه می کند .در زمان رضاخان و پسرش محمد رضا آسیملاسیون در ایران مهمترین برنامه دولت محسوب می شد. باید اعتراف نمود که بستر چنین پروسه ای را بیشتر نخبگان آذربایجان آماده کردند .کسانی که بی توجه به فرهنگ قومی ،غلبه تجدد را ،در استمرار دولتی سانترالیستی، می دانستند این رجعت به گذشته با نوستالژی که در خود داشت نوعی پسروی بود اما هیچگاه عوارض و آسیب های اجتماعی آن به جد مورد بررسی قرار نگرفت .تاثیرات دراز مدت این سیاست هم اکنون نیز قابل مشاهده می باشد .
آسیملاسیون به لحاظ روحیه و روانی در فرد، تولید نوعی بیماری دماغی می کند و فرد آسیمله شده معمولا دردها و رنج های خود را احساس نمی کند با محیط و جمعیت اطراف رابطه انسانی سالم بر قرار نمی کند. بیگانگی با محیط و اطراف ، ستیز با هرآنچه که خودی است از مشخصات بارز آن می باشد . در بیشتر موارد فرد دچار آسیمله ،تبدیل به مبلغ سرسخت فرهنگ غالب شده و درجه و دوز ذوب زدگی را اصطلاحا بالا می برد .بیشتر روشنفکران آسیمله شده آذربایجان نمونه از این دست بودند طوری که روشنفکران فارسی زبان را وادار به واکنش نمود. احمد کسروی و سید جواد طباطبایی دارای نظریات به شدت افراطی در آسیمله کردن آذربایجانی های تورک بودند. نظریات افراطی آنها روشنفکران فارسی زبان را جان به لب کرده است . آسیملگی دوران مدرن دارای وجه تمایزی با گذشته است و آن این است که دارای ماهیتی نظام مند ، و نیز استفاده از متدهای پیچیده فرهنگی و سیاسی و تاریخی است .تاریخ سازی و دولت سازی بخش مهمی برای توسعه سیاسی و نیز تبعیض مدرن قومی و ملی است . بیشتر دولت های خاورمیانه هنوز از متد قرن نوزدهم غربی برای تثبیت قدرت خود استفاده می کنند . در غرب متولی اقتصاد و فرهنگ به طور معمول نهادها و سازمان ما ، شرکت های خصوصی غیر دولتی، است .سندیکاها و اتحادیه ها قدرت دولت را به چالش می کشند و دست های مرئی و نامرئی حاکمیت هر روز کوتاه تر می شود .در شیوه حکومت داری فدرالیسم، ایالات قدرت سیاسی را تقسیم نموده اند و جامعه چند ملیتی تحت عنوان یک دولت به شیوه فدرالیستی اداره می شود اما هنوز نیز دولت در خاورمیانه خدای قدرت و ثروت محسوب می شود و نیروی انسانی تحت سیطره توده گری به هرز می رود . سیطره دولت بر فرهنگ عمومی و جامعه امری ضروری و قطعی است. در واقع دولت تحت عنوان وجدان عمومی تعریف می شود و به همین دلیل تکثر فرهنگی تحت و ذیل قوانین امنیتی و به عنوان اباحه گری یا تجزیه طلبی معنا می یابد.
