ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: باید بگویم آنچه امکان رخ دادن هست تا حدی می توان پیش بینی کرد اما ارزش احتمالات را نمی توان دستکم گرفت .در هر حال معیار اصلی در این است که ما برای هر رخدادی اماده باشیم .ذات حکومت جمهوری اسلامی نشان داده با غرب و خصوصا آمریکا خصومت طبعی دارد. در این صورت آیا احتمال حمله نظامی به ایران وجود دارد یا نه ؟ سنجش این چنینی ارزش اعتباری ندارد ولی با این حال به طور محدود امکان آن دور از ذهن نیست. در یک عبارت کلی انتقال قدرت از یک منبع به منبع دیگر بسیار ضعیف است اگر هفتاد سال بعدمی زیستیم امکان چنین نگرشی وجود داشت ولی در وضع فعلی چندان با واقعیت سر ساز ندارد .در یک پرسپکتیو بازتر دو نشانه آشکار جلوی ماست . تغییر و تبدیل .در حوزه تغییر امکان عرض اندام برای فعالین مدنی تقریبا سخت است. زیرا قدرت ها در حال چانه زنی هستند نه مردم در این صورت تغییرات به گونه ای پیش خواهد رفت که هردو طرف قدرت تنها در صحنه خواهند بود در این صورت حضور ما حتی اگر مارک های مختلف نیز بخورد باید قطعی باشد و قدرت چانه زنی را نباید از خود دریغ کرد . به عبارتی ما نمی توانیم دور از قدرت بمانیم و آن را بایکوت کنیم. مهم این است که چگونه حضور یابیم .
در یک روند بیست ساله اخیر ما تقریبا دست اصلاحات را خوانده ایم آنها نه تنها همراه ما نیستند بلکه روبرو و رقیب ما هستند لذا غلتیدن به شعارهای اصلاحات نه تنها خود فریبی است بلکه حتی بدتر از آن می باشد .با ریسمان اصلاحات دیگر نمی توان به چاه قدرت فرو رفت این اصلاحات فرقی نمی کند یا خاتمی باشد یا عارف و معین و دیگری . از طرف دیگر اصول گرایی نیز دچار تشتت آرا شده است برخی از آنها به سمت ایران پرستی گرایش پیدا کرده اند برخی نیز امت پرستی را سرلوحه خود قرار داده اند که فاقد قدرتند و حتی پایگاه اجتماعی ضعیفی دارند .لذا ما مجبور هستیم کسانی را انتخاب کنیم که به شعارهای ما وفادار هستند و در عین حال مستقل از این دو طیف باشند ممکن است چنین افرادی کم و در حد انگشت شمار باشند اما ما با فوج لشکر بی خاصیت کاری نداریم مهم این است کسی باشد که در حد مدرس تنها باشد اما درد ما را فریاد زند . پایان
(گادتب هیچگونه مسئولیتی در قبال مقالات منتشره با نام مؤلف مشخص ندارد)
