ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: متن پیش روی دل نوشته‌های یک عاشق است، عاشقی که عشق ابدیش برای او حیاتی دوباره و امیدی برای زندگی و تلاش بخشیده است.
آزربایجان فقط یک اسم نیست، آزربایجان روح بلندی است که بر جسم تمام ملتش جان بخشیده و آنان را همواره بر اوج مردانگی و شرف رسانده است.
تاریخ!!
اگر از گذشته‌های دور دست تا به امروز مروری بر حیات انسان‌ها داشته باشیم، به کمتر ملتی بر می‌خوریم که خود تاریخ‌سازی کند اما اختیار نوشتن تاریخش را به دستان شیطانی دشمنانش بسپارد. اما ملت آزربایجان همان ملتی است که تاریخ را یک تنه ساخت اما ثبت افتخاراتش را بر عهده‌ی شیاطین فارس نهاد.
در آذرماه سال 1324 جوانان دیروز و پدربزرگان امروزمان اقدام به ساختن و نوشتن تاریخ خودمان کردند و برای این منظور نهال عشقی به نام اؤزگورلوک را در دل تمامی ملت آزربایجان کاشته و از آن‌ها خواستند با روح خود آن را آبیاری کنند.
اؤزگورلوک، خواسته‌ای بود که دشمن به شدت از پیدایش آن حراس داشت به همین دلیل شیاطین مختلف از سرتاسر جهان دست در دست هم دادند تا امید ملت آزربایجان را شکسته و ریشه‌ی نهال‌های اؤزگورلوک را بخشکانند. برای همین منظور دشمن سنگدل‌ترین جلادان خود را روانه‌ی سرزمین آزربایجان کرد تا با به قتل رساندن بیش سی هزار و تبعید بیش از هفتاد هزار عاشق خواسته‌های قلبی مردم را سرکوب کنند.
جلادان شیطان خرامان از جنایاتی که در آزربایجان کرده بودند به سمت لانه‌ی شیطان یعنی “تهران” حرکت کردند. آن‌ها در خیال خام خود فکر می‌کردند که پیروز این مبارزه‌ی ناعادلانه شده‌اند. اما این دفعه ماجرا آنگونه نبود که شیاطین تصورش را داشتند. این بار ملت آزربایجان تاریخش را با خون بیش از سی هزار عاشق نوشت و حفظ کرد.
نهال اؤزگورلوکی که پیشه‌وری و یارانش در دل میلیون‌ها تن از ملت تورک کاشته بودند، در امن‌ترین بخش وجود نگهداری شد تا به خردادماه سال 1385 رسید.
سالیان سال بود که ملت آزربایجان از ظلم‌های بی‌پایان شیاطین فارس به تنگ آمده بودند؛ اهانت روزنامه‌ی ایران به ملت تورک باعث شد که فریاد مبارزه با استبداد و رسیدن به استقلال از درون قلب‌ها به سمت زبان‌ها و مشت‌های گره کرده حرکت کند. آزربایجان به یکباره خروشید و با خون جوانان خود به شعارهای “یا آزادلیق یا اؤلوم” و “یا شرفلی استقلال، یا قیزیل قان آی داغلار” عینیت بخشید. خردادماه با تمام تلخی‌ها و شیرینی‌هایی که داشت یک صفحه‌ی سفید و جدیدی را پیش روی ملت آزربایجان باز کرد تا این بار جوانان آزربایجان خودشان با تلاش‌های خود تاریخ پرافتخارشلان را خودشان ثبت کنند.
آری نهال‌هایی که در آذر ماه سال 1324 به نام اؤزگورلوک درون قلب‌های پدران و مادرانمان کاشته شد، در خرداد ماه 1385 با خون بهترین جوانانمان و اشک چشمان مادران و خواهرانمان آبیاری شد تا تبدیل به درختی تنومند گردد. و این درخت بزرگ امروز شکوفه‌هایی معطر به عطر بهشت داده است و همین شکوفه‌ها، خرداد ماه ما را بهشتی کرده‌اند.
بولوت اؤزگور 1398
