ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: منابع طبیعی مهم‌ترین و اساسی‌ترین ذخیره موجود در هر کشور هست و در صورت بهره‌برداری معقول و در خور از آنها می‌توانند نیاز جوامع را برطرف کرده و از واردات بی رویه تا حد قابل ملاحظه‌ای بکاهند.
در جوامع مدرن امروزی منابع طبیعی به دلیل پیشرفت‌های تکنولوژی، صنعت و فعالیت‌های توسعه‌ای مورد بی رحمی قرار گرفته است بطوری که اوج انهدام و نابودی با شروع انقلاب صنعتی مصادف بود و در پی آن هزاران گونه گیاهی و جانوری منقرض شده و یا در خطر انقراض قرار دارند. درختان و جنگل‌ها بعنوان یکی از مهم‌ترین منابع طبیعی که نقش حیاتی را در کره زمین ایفا می‌کنند همه ساله مورد هجوم بی رحمانه یاغیان طبیعت قرار می‌گیرند.
در جوامع توسعه نیافته‌ای همچون ایران که ضعف نظارت و برنامه‌ریزی در آنها امکان هر گونه فعالیت و چپاول‌گری به سودجویان می‌دهد این وضعیت اسفناک چندین بار مهلک‌تر و با سرعتی بیشتر خود را نمایان می‌سازد. با حذف درختان و غارت آنها علنا خط بطلانی بر عملکرد حیاتی آنها می‌کشیم و کارکردهای زیر را ساقط می‌کنیم:
۱- درختان تولید کننده اکسیژن و تلطیف هوا هستند.
۲- درختان تاثیر بالایی در استحکام ساختمان خاک و چسبیدن ذرات خاک داشته و نفوذپذیری آن را افزایش می‌دهند با افزایش نفوذپذیری امکان تولید رواناب سطحی و ایجاد سیل بشدت کاهش می‌یابد همچنین مانع از فرسایش بادی و تولید ریزگرد می‌شوند.
۳- درختان آلودگی هوا را از طریق جذب و ته نشینی آلاینده‌ها کاهش می‌دهند. جالب است بدانیم فرآیندهای گازی مانند دی اکسید کربن، دی اکسید گوگرد، منواکسید کربن، ازن و ذرات معلق با قطر کمتر از ۱۰ میکرون می‌توانند از طریق درختان و گیاهان در محیط بشدت تقلیل یابند.
۴- درختان بر کاهش دمای محیط شهری و کاهش مصرف انرژی تاثیر مستقیم می‌گذارند.
۵- درختان از طریق انعکاس، انحراف و جذب صدا باعث کاهش آلودگی صوتی می‌شوند.
۶- درختان کارکرد اجتماعی ارزنده‌ای دارند. چشم اندازهای سبز می‌توانند در سلامت و بهبود وضعیت روحی و جسمی افراد از طریق ایجاد مکان‌هایی جهت تفریح و نیز معاشرت گروه‌های مختلف اجتماعی نقش مهمی داشته باشند.
جامعه آزربایجانی امروز اگر به دلایل مادی و در جهت تامین معاش روزمره خود نا آگاهانه کمر به قتل و غارت دارایی ارزشمند خویش بسته است و یا عامدانه با فشارهای اقتصادی به سمت این چپاول هدایت شده است اگر چه رفتاری علمی و سنجیده نداشته باشد در آینده‌ای نه چندان دور شاهد خشم طبیعت و زیان‌های آن خواهیم بود. نقد و تذکرات دلسوزان و روشنفکران جامعه‌مان امروز اگر نشینده شود فردا دیگر حتی فرصت زیستن را نیز از آیندگانمان سلب کرده‌ایم.
