ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: دیر زمانیست که دیده می شود بسیاری از خائنان به زبان و هویت آذربایجان، از خود آذربایجانی ها و ترک ها هستند، و این باعث سلب اعتماد، بدبینی به هم، سلب انگیزه فعالیت و ضربه به توسعه آذربایجان شده و به تبع آن خیانت به توسعه ایران نیز تلقی می شود، چرا که توسعه هر منطقه ای، می تواند در رشد کلی کشور سهم داشته باشد، ولی علت چیست که یک ترک زبان، با تمام وجود هویت خود را انکار می کند؟ علت چیست که یک ترک زبان با تمام وجود فرهنگ خود را انکار و از فرهنگ دیگری حمایت می کند؟ موسیقی خود را انکار و از موسیقی دیگری حمایت می کند؟
این بحث فرق می کند با از خودبیگانگیِ (alienation) افراد که در آن وضعیت، فرد (passive) بوده و غیر فعال است، و این لاجرم به دلیل فرایند آسیملیاسیون (assimilation) رخ داده است، که ناشی از توانایی شناختی پایین در پردازش مفاهیم هویتی مربوط به فرهنگ خویشتن می باشد، فلذا در ازخودبیگانگی فرد علیه زبان و هویت خود واکنش افراطی ندارد، بلکه فقط آن را انکار می کند، یا نمی داند که دچار چه فرایندی شده است، مثلا ناخودآگاه سعی می کند بدون لهجه باشد، پسوند های ترکی را از شناسنامه خود حذف می کند و یا به فرزند خود زبانی غیز از زبان مادری خود را یاد می دهد، به این حالت خودآگاهی (self-awareness) ضعیف یا هویت هنجاری (normative identity) نیز اطلاق می شود، هویت هنجاری یعنی پذیرش بی چون و چرای هر آنچه به فرد اطلاق کرده اند، و ناشی از هوش پایین و مهارت های شناختی ضعیف است.
اما نوع دیگری از از خودبیگانگی وجود دارد که می تواند برای توسعه کشور و جوامع تهدید آمیز باشد، این گروه فعال (active) هستند و گویی زندگی خود را وقف کرده اند که زبان ترکی و هویت آذربایجانی را نابود کنند، که بدان انتحار یا خودکشی فرهنگی (cultural suicide) گفته می شود. برای نمونه ترک زبان هایی که برای ترک ها جک می‌سازند، ترک زبان هایی که تاریخ آذربایجان و حتی وجود آن را انکار می کنند، ترک زبان هایی که از زبان ترکی نفرت دارند! و معمولا برای توجیه تمام کشتارهای فرهنگی خود می گویند «من خودم تورکم!». این افراد در طی فرایند هویت یابی خود دچار سرگشتی و سردرگمی هویتی شده و برای دست یابی به هویت هنجاری، هویت قبلی خود را دفن کرده و سرکوب کرده اند (ترک بودن)، و هر جا که هویت قبلی سعی در برون آیی داشته باشد، این افراد به صورت افراطی تری مجدد علیه آن واکنش نشان داده و سعی در قتل آن هویت دارند (خودکشی فرهنگی).
این افراد در واقع از خودشان نفرت دارند، نه از زبان و فرهنگ خودشان؛ برحسب نظریه سبک های هویت برزینسکی (Berzonsky’s identity style) افراد با توانایی شناختی پایین، دارای هویت معلق یا در هنجاری به جای هویت اطلاعاتی هستند، و هر آنچه در دسترس بود را به عنوان هویت خود قبول می کنند، یا بهتر بگوییم هر آنچه به انها دیکته شده بود را قبول می کنند. برای مثال به راحتی محتوای کتب تاریخی را قبول می کنند، هویتی که به آنها عرضه می شود، هویت برتری یک قوم و یک زبان می باشد، هویتی که هرگونه لهجه داشتن در آن تقبیح می شود، هویتی که ترک ستیزی در بدنه آن جای دارد!
در طول زمان این فرد احساس می کند هویت خودش (ترک بودن)، عامل نابودی هویت ساختگی خودش (فارس بودن) می باشد، لذا سعی می کند با تمام وجود هویت واقعی خودش را نابود کند، تا هویت ساختگی دومش آسیب نبیند! از سوی دیگر به خوبی می داند که برای اینکه هویت دومش (فارس بودن) را تقویت کند، بایستی با آنها (قومیت گراهای افراطی و آنتی ترک) همراهی کند، لذا برای جلب محبوبیت آنها هر روز بیشتر بر آذربایجان و ترک ها می تازد، و حتی ممکن است تمام عمر خود را وقف ترک ستیزی کند! تا نقاب خود را از دست ندهد، گویی کسی که خود دزدی کرده است، به صورت افراطی از قوانین شدید علیه سرقت حمایت می کند، تا لو نرود که او هم دزد است! (نوعی مکانیزم دفاعی)، او از افتادن نقاب خود واهمه دارد، نقابی که پشت آن را سال ها پیش به دست خویشتن کشته است.
