ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: ۱۰۰۰ سال پیش، تبریز توسط هشت دروازه و حصار و باروهایی حفاظت می‌شد و همسایگان خارجی و تاجران و مسافران با عبور از این هشت در با تبریز ارتباط برقرار می‌کردند. اسناد تاریخی گاه از ۸ و گاه از ۹ دروازه در تبریز سخن گفته‌اند.
خیاوان قاپی‌سی
این درب در مسیر عراق عجم (استان مرکزی) و اصفهان به سمت شرق در محله‌ای به همین نام واقع بوده و وجه تسمیه نام آن به قولی احداث نخستین خیابان شهر بوده که از داخل این محله عبور می‌کرد. همچنین این احتمال نیز وجود دارد که نام این محله برگرفته از نخستین ساکنان آن است که از اهالی خیاو (مشکین شهر) بوده‌اند.
باغمیشه قاپی‌سی/این دروازه که با نام «درب اعلی» نیز نامیده می‌شد در ورودی شمال شرقی شهر قرار داشت.
سورخاب قاپی‌سی/این درب در سمت شمال شرقی تبریز، در جوار کوه سرخاب و محله‌ای به همین نام قرار داشت.
نوبر قاپی‌سی/این درب نیز در سمت جنوبی شهر واقع بوده و در سال ۴۰۰ هجری در محدوده حمام نوبر ساخته شده بود. البته در سال‌های گذشته نمادی از درب نوبر در ورودی خیابان تربیت بازسازی شده است.
میارمیار قاپی‌سی/این درب تاریخی در خیابان فردوسی و داخل کوچه آیت‌الله مستنبط غروی قرار داشت که متاسفانه در حال حاضر هیچ اثری از آن برجای نمانده است.
گجیل قاپی‌سی/گجیل قاپوسی با نام درب «سرد» یا «سردرود» به سمت غرب قرار داشت. این دروازه با برج‌ها و طاق‌های بلندی یکی از مناطق پرتردد شهر قرار داشته و در حال حاضر نیز موقعیت قبلی خود را به لحاظ رفت و آمد حفظ کرده است.
ایستامبول قاپی‌سی/این دروازه در سمت شمال غرب و در مسیر عبور کاروان‌های تبریز – استانبول قرار داشته و به دلیل قرارگیری در این مسیر و وقوع نبردهای متعدد مشروطه‌خواهان با نیروهای سلطنتی مهمترین دروازه شهر محسوب می‌شد.
دوه‌چی قاپی‌سی/این دروازه در سمت شمال و در حومه کوه سرخاب و محله‌ای به همین نام قرار داشت. وجه تسمیه نام این محله و دروازه استفاده از شتر (در زبان تورکی دوه) برای حمل و نقل کالا توسط اهالی این محله است که اغلب به بازرگانی و تجارت مشغول بوده‌اند.
ویجویه قاپی سی/این دروازه در جوار محله‌ایی به همین نام در سمت غرب شهر قرار داشته است.
قالاقاپیسی/این دروازه نیز در سمت جنوب غربی بود.
