ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: سفر دو هفته ایم به بندرعباس ، جزیره قشم و بازگشت از طریق خوزستان و لرستان ضمن جالب و جذاب بودن طی تعطیلات در این مکانها با تجربه تلخ سیل ویرانگر در مناطق خوزستان و لرستان همراه بود. قصد نوشتن سفرنامه را ندارم ولی بازگو کردن حقایق تلخ می تواند برای پیش گیری از حوادث در آینده موثر باشد.
یکی از شاخه های علم مدیریت ( تاکید می کنم: علم) مدیریت بحران هست. ایران کشوری است مملو از بحران. بنابراین پرداختن به این مقوله بایستی در اولویتهای نظام کشورداری ایران باشد که نیست. بحران رویدادی است که بصورت طبیعی یا بوسیله بشر بوجود می اید و سختی و مشقت فراوانی را به جامعه انسانی تحمیل می کند. هیچ جایی در این کره خاکی وجود ندارد که مصون از بحران باشد به همین دلیل بشر برای رفع این بحرانها به چاره اندیشی پرداخته تا بتواند آسیبهای ناشی از آن را کنترل کند که به این عمل مدیریت بحران گویند. ولی سخن من بیشتر به پیشگیری از بحران می باشد. تحصیلات آکادمیک من دکترای مهندسی ژئوفیزیک با تخصص زلزله شناسی می باشد و به نوعی با بحران و مدیریت آن سروکار دارم. تدریس ده ساله دروس مرتبط با GIS ، ژئودزی، مشاهدات ماهواره ای و سنجش از دور remote sensing در سطوح عالی دانشگاهی مقاطع ارشد و دکترا چیزی به من آموخت که ما علم داریم، توان پیشگیری هم داریم ولی استفاده از آن را که همان سطوح مدیریتی است را نداریم. به عبارت ساده تر تخم مرغ و روغن و تابه وجود دارد ولی شخصی که مدیریت کرده و نیمرو درست کند نداریم. مدیریت بحران در دست افراد بی سواد علمی در زمینه علم بحران می باشد. اصولا مسولان ارشد در سطح کلان نیز از این نوع هستند و من با توجه به مشاهداتم از مناطق بحرانی لرستان مطمئنم مدیر کارآمد علم دان در منطقه نیز وجود ندارد.
خشم طبیعت صبری دارد و امروز لرستانی ها تاوان قطع درختان و تخریب مراتع و جنگلها را می دهند و فردا پس فردا مردم آذربایجان نیز به همین سرنوشت دچار خواهند شد چرا که مدیران ما نه به علم پیشگیری معتقدند و نه حوصله یاد گرفتن دارند و علیرغم وجود دانش کافی در زمینه مدیریت بحران در دانشگاهها، مدیریت به صورت کاملا سنتی لنگان لنگان اجرا می شود.
ده سال قبل با پیشنهاد من طرح پهنه بندی زلزله استان آذربایجان غربی با مسئولیت مسکن و شهرسازی استان در شهرهای اورمیه، خوی، سلماس و مهاباد در سفرهای استانی احمدی نژاد با بودجه خوب سه میلیارد تومانی تصویب و بلافاصله با مدیریت اینجانب شروع شد. هدف از این طرح مطالعه و سپس ارائه طرح پیشگیری مناطق فوق الذکر بود که پس از چند ماه ، مدیریت طرح به نفر دیگری داده شد و به ظاهر دفاع هم شد ولی معلوم نیست که این طرح به کجا انجامید. همان مثل تخم مرغ و ماهی تابه شد و پروژه ابتر مانده است. در این پروژه خوب ما می توانستیم تمام سناریوهای رفتار ساختمانها، شریانهای حیاتی ، ساختمانهای باارزش را در مقابل زلزله پیش بینی کرده و موقع زلزله احتمالی سردرگم نباشیم. ولی افسوس که سرانجام طرح معلوم نشد.
من معتقدم تا افکار عمومی آماده پذیرش علم و رفتار علمی نباشند وضع ما همین طور خواهد بود. نظام مدیریتی هم تابع افکار عمومی است و تا فشاری از مردم به این مدیران که از علم روز بی بهره اند وارد نشود جامعه وارد فاز علمی نخواهد شد.
۱۴ فروردین ۱۳۹۸
