ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: بگذارید صریح باشم؛ تأملات من نشان می دهد که اصلاح طلبان برای تدارک گذار از جمهوری اسلامی هستند (خود می دانم که بولتن نمی نویسم) اینکه موفق می شوند یا نه یک بحث دیگر است، اما به این نتیجه رسیده اند که جمهوری اسلامی نه تنها گشایشی ایجاد نمی کند بلکه در حال خیز برای نسل اندازی به سمت نئواصولگرایی است. از این رو آنها در یک وضعیت پیچیده برای تدارک گذاری مسالمت آمیز سعی می کنند!
اصلاح طلبان شخص به شخص شاید انسانهای بسیار شریفی باشند اما آنها از نگاه تحلیلی (غلط یا درست) به این نتیجه رسیده اند که با اضمحلال سخت و نرم دین سیاسی در جامعه مدنی (و نه در جامعه به معنای اسلام عرفی) باید ظرفی این کلیت را در بر بگیرد. به همین منظور به سمت ناسیونالیزم قومی پارسی میل کرده اند.
بسیاری از آنها اعتقادی به این نوع ناسیونالیزم ندارند! بلکه فقط و فقط به مثابه یک ابزار به آن می نگرند! چرا در این راه به سمت ناسیونالیزم مدنی _ سیاسی نمی غلطند؟ زیرا تصور می کنند ستم ملی در صدسال گذشته با چندین تجربه تلخ پیرامون از همگرایی سیاسی، آنها را به غایت ناامید کرده است و در صورت پیش کشیدن گزاره های ناسیونالیسم سیاسی، این پیرامون چون فنری به شدت یک قرن کشیده خواهد شد که هر راه حلی حتی فدرالیسم هم رو به سوی تجزیه خواهد داشت. از طرف دیگر فکر می کنند در نبود نهادهای مدنی استخوان‌دار در جامعه بویژه از نوع سراسری، با ائتلاف های شکننده و ناپایدار و یا فرایند حذفی بین نیروها تا حد جنگ داخلی پیش بینی می کنند.
با این مقدمات ایشان ناسیونالیزم قومی پارسی یا پرشینیزم را صورت بندی کرده اند! آذربایجان هر کاری بکند، آب در هاون کوبیدن است. کار آذربایجان با اصلاح طلبان تمام شده است. باز تاکید می کنم یقه فلانکس و بهمانکس را نگیرید، بسیاری از آنها هیچ اعتقادی به ناسیونالیزم قومی پارسی ندارند فقط و فقط به ضرورت به آن پناه برده اند. در رابطه با اصلاح طلبی هم بگذارید صریح باشم، اصلاح طلبان همان شورای عالی سیاستگذاری در کشور هستند که رگه هایشان تا روستاهای کشور قابل شناسایی است. بر همین اساس یارگیری هایشان از آذری ها، اهل تسنن، کردها و … قابل فهم است. در روزهای آینده می توان به اصولگرایان و بقیه نیز پرداخت.
توصیه من به دوستان این است که بجای عصبانی شدن، نفرین کردن بخت و تاریخ، اولا تا حد ممکن چشم از بیرون برگیرند! ثانیا با تاملی عمیق با تکیه بر واقعیت ها، نقاط قوت و ضعف و توازن نیروها به این بیاندیشند که در میدان پیش رو چگونه فعالیت های سیاسی شان را صورت‌بندی خواهند کرد.
به یاد داشته باشیم که آذربایجان ضدخشونت است و خشونت را بالا می آورد. ثانیا حتی اگر مجبور به افتادن در ورطه خشونت شود به دلیل جامعه مدنی خشونت‌ستیزش به شدت آسیب پذیر است؛ بحث دفاع از یک دشمن خارجی یک بحث دیگر است.
در همان حال که ما دنبال آرمان ها و ایده آل های جذاب هستیم، رقبا از کوچکترین فرصت برای پیشبرد برنامه های خود استفاده می کنند. پس به جای خیره بر افق ها، لازم است نوک پاهایتان را ببینیم تا در چاه نیافتیم.
قدرت یکدست نیست و جمهوری اسلامی از لابی های قدرتمندی تشکیل شده است که آذربایجان در این لابی ها هم حضور دارد و هم بسیار قدرتمند است. احتمالا روزنامه قانون خودبخود بسته نمی شود و احتنالا نماینده پیش برنده پروژه آذربایجان مرزی خودبخود مورد سرقت قرار نمی گیرد! یکدست فهمی قدرت و ادای اپوزسیون ساده لوح را در آوردن دقیقا واگذاری کل قدرت موجود در جمهوری اسلامی به رقبا است.
من نمی دانم هزار سال بعد چه خواهد شد، اما می دانم که هم اکنون در چهارچوب جمهوری اسلامی ایران قرار داریم با ضرورت ها و محدودیت ها و فرصت ها! نباید پنجره های باز جمهوری اسلامی را دو دستی تقدیم رقیب کرد. همه می دانیم وضعیت یخی است! بدترین کار در وضعیت یخی «دویدن» است که منجر به زمین خوردن خواهد شد. باید عاقلانه، با تامل و با تکیه بر اصول فعالیت سیاسی مشروع رقیب را در بازی اش ناکام گذاشت تا یا راهبردش را بازبینی و به مفصل بندی مجدد بپردازد یا خود آلترناتیتوی برای آن شد.
در روزهای آینده به موازات سوالات و تحرکات و تغییرات کوچک و بزرگ به این بحث باز خواهم گشت.
