ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: ازوقتی خبر سیل و حوادث آن در مناطق مختلف ایران تیتر اصلی خبرها گردیده بیش از پیش در مورداحساسات، رفتارو فعالیتهای انسان فکر میکنم و به این می اندیشم که اعمال ،رفتار و کنشهای انسان تنها توسط او معنی نمی یابد و قابل فهم نمیگردد،چه بسا بسیاری عوامل در کنار هم قرار میگیرند تا ما به درک درستی از مفاهیم پی ببریم.
گویی بعضی وقتها جهان پیرامون و نیروهای طبیعت در جهت تفهیم مفاهیم به مدد انسانها می آیند هر چند در برخی موارد ما را درشوک فرو میبرند اما بیشتر وادارمان میکنند تا فکر کنیم که هستی ما از برای چه است؟غم و شادی ما چگونه شکل میگیرد؟چرا نیاز به شنیده شدن و دیده شدن داریم؟چرا از بیخبری رنج میبریم و چرا در شرایط سخت و بحرانی نیاز به یاری داریم؟
و سئوالات دیگر جامعه شناختی روانشناختی و فلسفی که تلاش برای پیدا کردن پاسخ آنها مارا در مسیر درک خویشتن به عنوان انسان و روابط میان ما انسانها قرار میدهد.
تلاشی که در پی آن هوش معنوی و جهانبینی ما شکل میگیرد و وقتی با خود آگاهی به خود انگیختگی میرسیم دیگر هیچ ایدئولوژی و قدرتی را یارای مقابله نیست،حتی تفکراتی که مفهوم نوع دوستی و احساس مشترک انسان بودن افراد جامعه را نشانه رفته باشد تا از جامعه ی انسانی ،فردگرایان و نژاد پرستانی در راستای منافع شخصی و نژادی شان به وجود آورد،منافعی که جامعیت جامعه را از آن گرفته و بی ثباتی و هرج و مرج را به وجود می آورد چرا که دیگر در آن فرهنگ ایثار،نوع دوستی،احترام وعشق از صحنه جامعه رخت بر میبندد ویاس و نا امیدی وجود انسانها را در بر میگیرد.
آنانکه سالها در تلاش بودند تا با سیاستهای تبعیض آمیز و دگر ستیزی و نفرت پراکنی ملیتهای غیر فارس ایران را عامل عقب ماندگی کشور نشان دهند و پارسی گویان را نیک اندیش و باهوش و عامل پیشرفت،غیر فارسها را نماد شر و فارسها را نماد خیر ،باید می اندیشیدند که چه بذری میکارند و چه درو خواهند کرد.
القا و ترویچ اینچنین تفکراتی باعث میگردد تا نژادی که خود را برتر میپندارد دیگر ملیتها را به عنوان شهروندان درجه ی دو و سه و… قلمداد نموده و حتی در برخی موارد به آنها به دیده ی انسانی که صاحب حقوق انسانی و حق حیات میباشد نیز ،ننگرد.
چنانچه در زلزله ی قره داغ و خشک شدن دریاچه ی اورمیه و سیل آذربایجان و حادثه ی قطار تبریز مشهد شاهد بایکوت خبرها و همچنین مقصر جلوه دادن خود مردم منطقه از طرف رسانه های رسمی فارس زبان بودیم و در حال حاضر نیز در سیل ترکمن صحرا این رویه ادامه دارد.
گویی سیل تبعیضها در جامعه ی ایران علیه تورکها تمامی ندارد وذهنیت تبعیض محور با ساختن سدها در آذربایجان وترکمن صحرا سد راه زندگی مردمان این مناطق گردیده وبه نام زندگی حیات انسانها را به کام مرگ میکشاند.
در سایه ی تدبیر وزیران باهوش پارسی اینجا در آذربایجان دریاچه ی اورمیه نگین آذربایجان نفسهای آخر خود را میکشد و آنجا در ترکمن صحرا ملتی داغدار میگردد.
نتیجه ی چنین رفتاری در قبال ملتها از طرف دولت و مرکز نشینان و تفکرات فارس محور باعث عدم اعتماد وایجاد شکاف و واگرایی و تکیه ی مردم منطقه ی حادثه دیده به خود وکمکهای خود جوش مردمی خواهد بود.
آری تفکرنژاد پرستانه سبب افول هوش معنوی در جامعه گردیده و جهانبینی انسانها را در دایره ی منافع شخصی رقم میزند و جامعه را در حالتی اتمیزه وذره ای قرار میدهد که در هر بحرانی احساس بحران را بیش از پیش افزایش میدهد.
در چنین وضعیتی که یاس و نا امیدی وبحران بر جامعه مستولی میگردد انتظارها برای نجات از بحران به چه سمتی برده خواهد شد چه کسی روح امیدرا در ملت زنده خواهد نمود.
آری آنکه در دام ایدئولوژی و تفکرات نژاد پرستانه و منفعت محور نیافتاده وهویت خویش رابر پایه ی ارزشهای معنوی و کرامت انسانی بنا نهاده، ودر راه اعتلای مقام انسان آگاهانه و فعالانه قدم بر میدارد،
آری فعالین ملی مدنی که سالهاست در مسیر خود آگاهی ملی به مبارزه با نژاد پرستی ،تبعیض و مظالم سیاسی، اجتماعی،اقتصادی،فرهنگی برخواسته ودر شرایط بحرانی و سخت به یاری ملت شتافته اند.
وقتی اقدامی توهین آمیز علیه ملت آذربایجان از رسانه ها وروزنامه ها و مطبوعات رسمی و دولتی صورت گرفته با اعتراضات گسترده در مقابل آن از سرافرازی ملت خویش سخن به میان آورده اند.
وقتی زلزله و سیل و حوادث ناگوار جامعه آذربایجان را داغدار کرده به کمک حادثه دیدگان شتافته و مرهمی بر زخمهایشان گشته اند.
وقتی رسانه های مرکز محور با بمباردمانهای تبلیغاتی در هر توهین و حادثه ای تلاش کردند تا خود ملت آذربایجان را مقصر جلوه دهند،فعالین ملی مدنی رسالتشان را درک نموده وچون رسانه ای حقیقت را روشن نمودند.
آری فعالین مدنی آذربایجان این روزها با فعالیتهای انسان دوستانه فرهنگ ایثار وفداکاری را زنده نگه داشته وبا امدادرسانی به مناطق سیل زده ی ترکمن صحرا واژگان عشق به همنوع و احترام به مقام انسان را معنی مینمایند.
