ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: معمولاً وقتی از یک رژیم دیکتاتوری سخن گفته می‌شود، اولین واژه‌هایی که به ذهن انسان خطور می‌کنند، پلیس و نیروهای سرکوبگر می‌باشند. این در حالی است که اختاپوس دیکتاتوری مانند هر اختاپوس دیگری بازوان یا پاهای متعددی دارد.
در یک رژیم دیکتاتوری، مردم همواره از پلیس و نیروهای سرکوبگر متنفرند و هر از گاهی در اعتراضات خویش شعارهایی بر علیه آنها سر می‌دهند ولی غالب این افراد معمولاً از نقش رسانه‌های حکومتی در نهادینه کردن دیکتاتوری و سرکوبگری غافلند.
در واقع، رسانه‌های حکومتی با تئوریزه کردن لزوم توسل به خشونت بر علیه مخالفان از یکسو پلیس و نیروهای سرکوبگر را به استفاده هرچه بیشتر از قوه قهریه ترغیب می‌نمایند و از سوی دیگر با برنامه‌سازی‌های هدفمند به توجیه خشونت و در عین حال به شستشوی مغزی آحاد جامعه و هدایت آنها به سمت همراهی با خشونت حکومتی می‌پردازند.
علی‌رغم اینکه نقش کارکنان رسانه‌های حکومتی در سرکوب مردم در رژیم‌های دیکتاتوری به مراتب بیشتر از نقش پلیس می‌باشد، این سرکوبگران حکومتی معمولاً با پنهان شدن در پشت اسامی موجهی همچون گزارشگر، خبرنگار، مجری، هنرپیشه، هنرمند و… خودشان را موجه جلوه می‌دهند و از همین رو کمتر مورد نفرت عریان آحاد جامعه قرار می‌گیرند.
این در حالی است که همچنان که اشاره شد کارکنان رسانه‌های حکومتی در رژیم‌های دیکتاتوری در سرکوب مردم و آرمان‌های آزادی‌خواهانه آنها نقش پلیدتری ایفا می‌نمایند و بزرگترین گناه آنها این است که وقیحانه دروغ می‌گویند؛ یعنی، دانسته دروغ می‌گویند؛ یعنی، با علم بر اینکه آنچه بر زبان می‌آورند حقیقت ندارد و حتی در نقطه مقابل امر واقع و حقیقت امر قرار دارد، آنرا بر زبان می‌آورند!
