ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: عباس لسانی فعال حرکت ملی آذربایجان طی ابلاغیه ای که امروز ۱۹ مهر ۱۴۰۳ از طریق سامانه ثنا قوه قضاییه دریافت کرده، به شعبه اجرای احکام دادگاه انقلاب دادگستری شهرستان اردبیل احضار شده است.
در ابلاغیه صادره برای این فعال سیاسی سرشناس آذربایجانی آمده است: « در خصوص پرونده شما لازم است ظرف مدت ۱۰ روز جهت پرداخت جزای نقدی در این شعبه حاضر شوید ضمنا با حضور بموقع جهت پرداخت جزای نقدی از بیست درصد تخفیف احتمالی برخوردار شوید».
احتمال میرود احضار آقای لسانی برای پرداخت جزای نقدی، پس از عدم تمکین وی در خصوص محکومیت ایشان به ۳۲ ماه اقامت اجباری در شهر یزد باشد طبق ماده ۲۴ قانون مجازات اسلامی چنانچه محکوم طی مدت اجرای مجازات تکمیلی، مفاد حکم را رعایت ننماید، دادگاه صادرکننده حکم به پیشنهاد قاضی اجرای احکام برای بار اول مدت مجازات تکمیلی مندرج در حکم را تا یک سوم افزایش می‌دهد و در صورت تکرار، بقیه مدت محکومیت را به حبس یا جزای نقدی درجه هفت یا هشت تبدیل می کند.
عباس لسانی پیشتر در خصوص محکومیت اقامت اجباری در شهر یزد گفته بود: « در صورت توان و امکان به صورت اختیاری به هیچ حکم ظالمانه‌ای تمکین نخواهم نمود.» با توجه به مواضع ایچنینی از طرف ایشان و بر اساس اظهارات نزدیکان وی، ایشان فارغ از مقدار مبلغ جزای نقدی به این حکم نیز تمکین نخواهد نمود حتی اگر تبدیل به زندان شود.
عباس لسانی که ۲ اسفند ۱۴۰۱ پس از تحمل ۴سال و ۲ماه حبس و در جریان صدور بخشنامه «عفو و کاهش مجازات عمومی» که بسیاری از زندانیان عقیدتی آزاد شدند از بند ۷ (امنیتی) زندان اردبیل آزاد و با مشایعت مامورین امنیتی جهت تحمل دوران محکومیت ۲سال اقامت اجباری به شهر یزد منتقل شده بود پس از رسیدن به شهر یزد و آزادی، طی تماس با خانواده از عدم تمکین به محکومیت اقامت اجباری خبر داده و در میان استقبال فعالین ملی آذربایجانی به منزل خویش در شهر اردبیل بازگشت.
عباس لسانی، روز ۱۲ اسفند ۱۴۰۱، در جمع ده‌ها تن از نویسندگان، شعرا و کنشگران مدنی و سیاسی آذربایجانی که از شهرهای مختلف از جمله تبریز برای دیدار با این فعال سیاسی سرشناس تورک در خانه او گرد هم آمده بودند با اشاره به صدور بخشنامه «عفو و کاهش مجازات عمومی» که در پی آن شماری از زندانیان سیاسی از زندان‌ها آزاد شدند، گفت: «این عفو نبود. این عقب‌نشینی در مقابل اراده ملت بود. کسی لایق صدور عفو است که اعتراضات و مطالبات به‌حق و منطقی فرزندان این مردم را در خیابان‌ها به خاک و خون نکشیده باشد. تو اگر آسفالت خیابان‌ها را به خون زنان و مردان به دلیل مطالبه حقوق اولیه انسانی گلگون کنی و بعد بگویی که عفو می‌کنم، این بزرگترین ریاکاری است، این عفو نیست. این سرخم کردن در مقابل اراده ملت است. امیدوارم این سرخم کردن‌ها [از سوی جمهوری اسلامی] ادامه پیدا کند؛ در غیر این صورت سری نخواهد ماند که بخواهند خمش نمایند.»
