ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: به گزارش مرکز گادتب به نقل از دفنس تورک، ترکیه درحال برداشتن گام‌های بلندپروازانه برای مُدرن‌سازی و تنوع بخشیدن به نیروی هوایی خود با ترکیبی از هواپیماهای جنگی پیشرفته، از جمله نمونه‌های داخلی و بین‌المللی است.
بر اساس مقاله جدیدی که در فوربست منتشر شده است، ترکیه درحال برداشتن گام‌های بلندپروازانه برای مُدرن‌سازی و تنوع بخشیدن به نیروی هوایی خود با ترکیبی از هواپیماهای جنگی پیشرفته، از جمله نمونه‌های داخلی و بین‌المللی است.
ترکیه قصد دارد از چهار نوع هواپیمای جنگی نسل 4.5 و 5 استفاده کند:
هواپیمای جنگنده رادارگریز داخلی KAAN.
جنگنده‌های F-35 و F-16 Block 70 ساخت آمریکا.
یوروفایتر تایفون اروپایی.
جنگنده KAAN ترکیه، اولین هواپیمای جنگی رادارگریز، در دست توسعه است. در ابتدا از موتورهای جنرال الکتریک F110 (مانند F-16) استفاده خواهد شد، سپس به موتورهای تولید داخل تغییر خواهد کرد.
بدون موتور نسل پنجم، KAAN می‌تواند به‌عنوان یک جنگنده نسل 4.75، مشابه KF-21 Boramae کره جنوبی طبقه‌بندی شود.
ترکیه در سال 2019 پس از خرید سامانه‌های موشکی S-400 روسی که ایالات‌متحده آن را یک خطر امنیتی می‌دانست، از برنامه F-35 حذف شد. وزیر دفاع ملی یاشار گولر پیشنهاد کرد که ایالات‌متحده تحت تأثیر پیشرفت ترکیه در KAAN ممکن است در تحریم تجدید نظر کند. ترکیه می‌خواهد 40 فروند از F-35 را خریداری کند که در ابتدا 100 فروند از آنها را درخواست کرده بود.
آنکارا ممکن است با انتقال سامانه‌های S-400 به بخش تحت کنترل آمریکا در پایگاه هوایی اینجرلیک به جای حذف کامل آنها از ترکیه موافقت کند.
ترکیه، سومین اپراتور بزرگ F-16 جهان، 40 جت F-16 Block 70 و کیت‌های مُدرن‌سازی را برای ناوگان فعلی خود سفارش داده است.
این قرارداد 23 میلیارد دلاری به‌دلیل برنامه مُدرن‌سازی داخلی موسوم به «اوزگور» ترکیه که شامل رادارهای مدرن برای F-16 های قدیمی‌تر است، به 7 میلیارد دلار کاهش یافت.
ترکیه درحال مذاکره برای خرید 40 فروند یوروفایتر تایفون تولید شده توسط کنسرسیومی از کشورهای اروپایی است. با اینحال، موافقت آلمان همچنان نامشخص است.
هدف از تنوع بخشیدن به ترکیه کاهش وابستگی به هواپیماهای آمریکایی و کاهش خطرات ناشی از تحریم‌های آتی یا اختلال در عرضه است. گنجاندن تایفون‌های ساخت اروپا و جنگنده‌های بومی KAAN نشان‌دهنده این تنوع استراتژیک است.
تحولات دفاعی ترکیه با رقابت منطقه‌ای سازگار است. خرید رافال فرانسوی و F-35 توسط یونان، آنکارا را وادار می‌کند تا با توانایی‌های همسایه خود مطابقت داشته باشد.
تمرکز ترکیه بر جت‌های جنگنده پیشرفته نشان‌دهنده تمایل این کشور برای دفاع از استقلال نظامی بیشتر و در عینحال حفظ روابط قوی با ناتو است.
اتکای KAAN به فناوری و موتورهای موجود ممکن است وضعیت آنرا به عنوان یک جنگنده واقعی نسل پنجم به تعویق بیندازد.
پیوستن مجدد به برنامه F-35 منوط به حل‌و‌فصل مناقشه S-400 است که موضوعی حساس در روابط ایالات‌متحده و ترکیه است.
کوچک کردن قراردادهای دفاعی و تمرکز بر بهبودهای داخلی نشان‌دهنده تلاش ترکیه برای متعادل کردن اهداف نظامی بلندپروازانه با واقعیت‌های مالی است.
چشم‌انداز ترکیه برای نیروی هوایی خود بر تمرکز دوگانه بر نوآوری داخلی و مشارکت استراتژیک تاکید دارد.
اگرچه چالش‌هایی مانند موانع دیپلماتیک و محدودیت‌های فنی همچنان وجود دارد، اما تلاش‌های آنکارا بر عزم این کشور برای مُدرن‌سازی ارتش و تقویت نفوذ منطقه‌ای خود تأکید می‌کند.
