” یَا أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْنَاکُم مِّن ذَکَرٍ وَأُنثَى وَجَعَلْنَاکُمْ شُعُوبًا وَقَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِندَ اللَّهِ أَتْقَاکُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلِیمٌ خَبِیرٌ ” حجرات/۱۳”
فتنهای دیگر با چاشنی تفرقه
جدیداً در اقدامی سخیف و البته نه تعجببرانگیز بار دیگر شاهد انتشار مطلبی توهینآمیز و تفرقهافکن در روزنامه دولتی «ایران» بودهایم.
نویسنده این مطلب تورکان را مهاجر خطاب نموده و صاحبان اصلی آذربایجان را اقوام دیگر معرفی نموده است. با توجه به اینکه بعید است چنین روزنامهای مطلبی اینچنینی را به سهو و بدون بازبینی منتشر نموده باشد، عدم پوزش و عذرخواهی آن از محضر مردم شریف آذربایجان تعمدی بودن این اقدام دشمن پسندانه و فتنهانگیز را معین مینماید. لذا عدم برخورد قاطع دولت با چنین افعالی سبب ایجاد شکافهای عمیق میان مردم خواهد شد.
تاریخ نشان داده است که بر سر منازعات ملی – قومی چه خونهای بیگناهی که ریخته نشده است. در عصری که شاهد ایجاد سازمانهای مختلف بینالمللی، جهت دفاع از حقوق ملتها هستیم و هر روزه قوانین و عهدنامههایی برای حفظ حقوق بشر و منع هرگونه نژادپرستی ایجاد میشود، متأسفانه در ایران هنوز پسماندههای افکار تورکستیزانه و نژادپرستانه بهجامانده از دوران رژیم پهلوی دیده میشود.
در خصوص صاحبان اصلی آذربایجان نیازی به تحقیق و کنکاش فراوان نیست، کافی است جای-جای این خاک را بگردید و در دورافتادهترین روستاهای آن، که حتی وسایل ارتباطی نیز نیست صدای شیرین و دلنواز «آشیقها» و ترانههای تورکی را خواهید شنید. مادران این سرزمین هنوز داستانهای چندین هزارساله «دده قورقود» را برای کودکانشان زمزمه میکنند.
در نوشته مضحک و سخیف روزنامه «ایران» هدفی جزء ایجاد تفرقه و قصد توهین دیده نمیشود. نویسنده صاحبان این خاک را کسانی معرفی نموده که هر دم قصد تجاوز و قتل و غارت به آذربایجان از فکر آنها دور نمیشود. مردم تورک آذربایجان هنوز فراموش نکرده است فجایع انسانی جیلولوق و قتلعامهای فرقه دموکرات کردستان را. صاحبان اصلی یک سرزمین از سرزمینشان دفاع مینمایند نه اینکه به خاک خود حمله کرده و ادعای ارضی نمایند.
با توجه به قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و قوانین عادی شاهد این هستیم که هرگونه توهین و افترا دارای ضمانت اجرایی کیفری است؛ اما تاکنون بهدفعات شاهد توهینهای بسیاری نسبت به اتنیکها بودهایم.
سؤالی که پیش میآید این است که چگونه میشود توهین، افترا و نشر اکاذیب یک شخص در مقابل شخص دیگر مورد تعقیب و پیگرد قانونی قرار داده میشود اما هنگامیکه به یک اتنیک توهین میشود سکوتی تأملبرانگیز را از سوی نهادهای نظارتکننده شاهد هستیم!
عدم برخورد قاطع با اینگونه اقدامات طبیعتاً سبب عمیقتر شدن شکافهای ملی و قومی خواهد شد. بهگونهای که امروز مشاهده میکنیم در استادیوم آزادی تهران شعارهای نژادپرستانه علیه تورکان سر دادهشده و از رسانه ملی نیز برای عموم مردم پخش میشود. بهراستی ملتی که روزنامهاش اینگونه باشد چه درسی بهتر از این خواهد آموخت؟
درنهایت نشریه دانشجویی «آچیق سؤز» بهعنوان عضوی کوچک از جامعه دانشجویی آذربایجان ضمن محکوم نمودن این عمل، از مسئولین قضایی و اجرایی کشور انتظار برخورد قاطع با اینگونه افعال تفرقهافکن را دارد.