ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: به گزارش مرکز خبر گادتب به نقل از میکروفون نیوز، توفان چند روز پيش در استان‌های آذربایجان غربی و شرقی تنها نوک آن کوه یخ است که در ماه ها و سال های آینده می‌تواند فاجعۀ زیست محیطی بسا خانمان سوز تری از حادثۀ چرنوبیل در دوران اتحاد شوروری را برای ساکنان حوزه دریاچۀ اورمیه رقم زند.
بیماری های حاد ریوی، انواع سرطان‌ها، نا زایی های ناشی از توفان های نمک بستر خشک شدۀ دریاچه، می‌تواند نسل مردمان ساکن آن دیار را به کام نیستی بکشاند.
کاش حادثه تنها محدود به شکسته شدن درخت ها و فرو ریختن سازه های در حال ساخت بود اما اتفاق نه چندان غیر منتظره و تلخی رخ داده است:
توفان نمک!
نمکی که با خشک شدن دریاچۀ اورمیه ، آماده جاری کردن قوانین طبیعت بود، تا بفهماند با طبیعت چگونه باید رفتار کرد.
عروس آذربایجان و نگین فیروزه ای ایران که می‌توانست قطب گردشگری eco- tourism منطقه شود ، عملا در اثر سوء مدیریت و فقدان مدیریت استراتژیک از بین رفته است و اکنون فقط انتخاب بین بد و بدتر ها مانده است!
انتخاب بین قربانی شدن 6 میلیون انسان در اثر توفان نمک و یا اصرار بر ادامۀ کشاورزیِ کم بازده سنتی با داعیه یا هدف خود کفایی تولیدات کشاورزی و صنعتی منطقه!
ما بدون در نظر گرفتن واقعیت های اقلیمی مان ، در دام شعار سرمایه داری ” تولید بیشتر، مصرف بیشتر ” افتادیم ، آن هم از خطرناک ترین نوع آن در بخش توسعه سنتی کشاورزی که چوب حراج زد به بیش از 3/2 منابع آبی تجدید ناپذیرمان!
افزایش 300 درصدی سطح زیر کشت با راندمان پایین 35 درصد از 150 هزار هکتار در سال 58 به 450 هزار در سال 85 و حفر 24 هزار حلقه چاه غیر مجاز و 40 سد در حوزه دریاچه خطا یا حتی خیانتی بود که فقدان مدیریت استراتژیک در حق ایران و آیندگان این سرزمین مرتکب شده است.
تداوم توفان های نمک باعث تخریب صدها هزار هکتار از مزارع حوزه آبریز اورمیه در سه استان خواهند شد و حتی در اندک زمانی سطح زیر کشت منطقه را به کمتر از 3 دهه پیش تقلیل خواهند داد.
عکس های منتشر شده جاده ها و مزارع اطراف دریاچه اورمیه که جزو حاصل خیز ترین مناطق ایران هستند، یادآور تصاویر بعد از آزمایش بمب هیدروژنی توسط آمریکا در سال 1954 موسوم به Castle Bravo است؛
بزرگ ترین آلودگی رادیواکتیو طول تاریخ.
دریاچۀ اورمیه بالقوه قابلیت تبدیل شدن به حادثه ای بس تاسف بارتر از چرنوبیل را دارد.
چون دامنۀ تاثیرگذاری اش مناطق گسترده‌ای از ایران را فرا خواهد گرفت و در بالای لیست بزرگترین فجایع زیست محیطی محصول دست بشر بالاتر از فاجعه رآکتور چرنوبیل، آلودگی 1952 لندن و منطقه آرال شوروی سابق قرار خواهد گرفت. چرنوبیل هنوز پس از 32 سال از وقوعش قربانی می گیرد و حداقل تا 20000 سال دیگر برای سکونت امن نخواهد بود!
برای درک فاجعۀ توفان های نمک حوزه دریاچه ارومیه کافی است 6100 کیلومتر مربع –معادل 10 برابر کشور بحرین و 80 درصد کشور قطر – میلیاردها تن نمک انباشته در بستر دریاچه ارومیه را تصور کنید که هر لحظه با اندک باد و توفانی می توانند خاکستر مرگ و خرابی معادل چندین بمب هیدروژنی را تا محدوده زنجان و قزوین پخش کنند!
زمان اتخاذ تصمیم های دشوار و دردناک و غیر انتخاباتی برای ایران زمین فرا‌رسیده است.
بحران زیست محیطی بسیار زودتر از افق 1400 انتخاباتی فرارگ رسیده و از دشت های تشنه خوزستان و اصفهان تا آذربایجان همه جا را در برگرفته است و “خیلی زود دیر شده است”.
