ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: انگلیس و روسیه طی 150 سال گذشته بمنظور تضعیف ترکان مسلمان، مردمانی با ساختار قومی ناهمگون و زبانهای متفاوت (عموماً سنّی مذهب هندوتبار و کولی نژاد ) را زیر «یک مفهوم واحد و البته جعلی بنام کُرد» تعریف کرده و چنین تبلیغ نمودند که این مردمان ناهمگون در واقع یک ملت واحد با زبانی واحد (دارای لهجه‌های مختلف) هستند
حال اینکه «جلالی»های ماکو زبان «کُرمانج»های سلماس را نمی‌فهمند، «کرمانج»های اورمیه با «سورانی»های اشنویه (علیرغم داشتن هفتاد کیلومتر فاصله) به زبان تورکی و یا فارسی ارتباط برقرار می‌کنند، اهالی سنندج زبان «گوران»های کرمانشاه و گوران‌ها نیز زبان اورامانی‌ها را ملتفت نمی‌شوند، اهالی باصطلاح کرد شمال عراق، زبان اهالی باصطلاح کرد سوریه را نمی‌دانند و…
این مردمان ناهمگون که علیرغم نزدیکی جغرافیایی زبان همدیگر را متوجه نمی‌شوند، زیر بمباران تبلیغاتی استعمارگران، امروزه خود را ملت واحد کرد می‌دانند که متوهمانه وارث امپراتوری ماد هستند و تورک‌ها بعداً آمده و سرزمین آبا و اجدادی‌شان را اشغال کرده‌اند، لذا کل آذربایجان و عراق عجم بهمراه شمال عراق و سوریه و بخش اعظمی از شرق آناطولی موطن اصلی آنهاست و گروه‌های مسلح تروریستی تحت امر دول استعماری (مانند پ‌ک‌ک، پژاک، پ‌ی‌د، کومله، حزب دمکرات کردستان و…) را سربازان واقعی ملت کرد! می‌دانند که در راه تحقق اهداف مردم کرد در حال مبارزه هستند!
در سالهای اخیر «لُر»ها را نیز به خانواده خود اضافه کرده و نقشه خیالی کردستان را تا خلیج بصره گسترش داده‌اند. وعده‌های شیرین استعمارگران که از گروه‌های تروریستی فوق در راستای منافع خود استفاده می‌کنند، چشم این بیچارگان را کور کرده و نمی‌فهمند که آلت دست دول صلیبی بوده و در حال شعله‌ور کردن آتش دشمنی و ضربه زدن به زندگی مسالمت‌آمیز در منطقه بوده و در نهایت بزرگترین ضرر را نیز به مردمی که بظاهر در حال دفاع از حقوق آنها هستند، خواهند زد.
صرف نظر از اینکه خاستگاه این مردمان ناهمگون کجاست و هرکدام از کدام جغرافیا و در چه تاریخی به این منطقه کوچ نموده‌اند، اسناد و مدارک غیرقابل انکاری وجود دارد که نشان می‌دهد.
در سالهای ۱۹۷۴ و ۱۹۷۵ حدود ۳۰۰ الی ۵۰۰ هزار نفر و همچنین در دهه ۱۹۹۰ میلادی حدود ۷۰۰ هزار نفر از اکراد شمال عراق به ایران پناهنده شدند که اگرچه بخش کوچکی از آنها بعدها به عراق بازگشته و قسمتی نیز در سایر استانها ساکن گردیدند ولی بخش عمده‌ی آنها در شهرهای غرب آزربایجان اسکان داده شدند. یعنی طی ۵۰ سال گذشته بافت جمعیتی غرب آزربایجان با مساعدت ضمنی دولت ایران شدیداً به نفع کردها تغییر داده شده است.
