ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: وقتی ارتش سرخ، آذربایجان را اشغال کرد، آنها درصدد دستگیری محمدامین رسول‌زاده؛ رئیس‌جمهور عالی‌مقام آن جمهوری برآمدند. این تعقیب سه ماه به طول انجامید و نهایتاً محمدامین را در لاهیج دستگیر و به زندان باییل در باکو بردند. محمدامین بیش از دو ماه در داخل سلول تنگ و کثیفی که از شدت عفونت نفس کشیدن در آن ممکن نبود نگه داشته شد. تا اینکه ماموران، محمدامین را در ایستگاه راه‌آهن باکو به حضور استالین بردند. استالین از او پرسید: محمدامین در این سال‌ها، در دوران حاکمیت ناتمامتان به مردمتان چه دادید؟ محمدامین گفت: نتوانستیم خیلی چیزها بدهیم، اما توانستیم به آنها تفهیم کنیم که آزادی ملی چیست. اگر اندک هم باشد، مزه استقلال ملی را چشاندیم. پرچمی که یکبار به اهتزاز درآمده، دیگر پایین نمی‌آید.
داستان ما با تراکتور شبیه این جمله ماندگار محمدامین است و تراکتور برایمان چیزی فراتر از یک تیم است که رفت‌وآمد این یا آن مربی، بازیکن، مالک و هئیت مدیره تاثیری در نگاه هواداران به این تیم ندارد. ما در استادیوم سهند تبریز، برای لحظاتی هم که شده، آزادی ملی را مزمزه می‌کنیم. همدیگر را در آغوش می‌گیریم، باهم شاد و برای هم غمگین می‌شویم. اتفاقا آنها هم می‌دانند که سکوهای آن استادیوم فرصتی برای نفس کشیدن و فریاد هویت ماست، ما آنجا هستیم تا وطنمان را صدا زنیم و آنها نمی‌خواهند اجازه بدهند پرچمی که محمدامین از آن سخن گفته برای یکبار هم که شده به اهتزاز درآید و این روزها تصمیم دارند این تیم را به دسته دوم لیگ ایران بفرستند.
هر تیمی برای احراز هویت فوتبالی نیاز به بازیکنانی دارد که همه عمرشان را به پای آن تیم بریزند و برای آن مبارزه کنند حتی تیمی مانند مونشن گلادباخ نیز بازیکنی مانند برتی فوگتس داشته که 419 بار برای آن تیم به میدان رفته و به سمبل آن تیم تبدیل شده و شیادان همه آنهایی را که میتوانستند به سمبل این تیم تبدیل شوند از این تیم راندند برای همین اینبار رفتن یک بازیکن به نام اکبر ایمانی برای هواداران مهم شده و آنها برای اعتراض به سناریوی حذف تراکتور از لیگ و حمایت از ایمانی در بنیان دیزل تجمع کرده‌اند.
