گادتب: استماع اخبار این روزهای افغانستان و رعب و وحشت حاکم بر این کشور و به تقدیر سپردن آینده مردم این کشور، خاطر نویسنده سطور را به یاد واقعه ای از مراغه در دوره ناصری انداخت که در سال 1258 ش. در بخشی از صفحات آذربایجان و بالاخص ولایت مراغه وقوع یافت.
در این واقعه شیخ عبیدالله کرد بانی بلوا و آشوبی گردید که طی آن شمار زیادی از مردم ولایت مراغه قتل عام و از خاک و دیار خود مهاجرت نمودند.
شیخ عبیدالله پسر شیخ طاها که هوای حکومت را در سر می پروراند. جهت وصول به اهداف ناسیونالیستی شماری از قبایل کرد منطقه را با خود همراه نمود. وی جهت توسیع قلمرو خود به شماری از شهرهای آذربایجان هجوم برد که خاک مراغه نیز از این تهاجم مصون نمانده و هنگامه ای عظیم در این صفحات وقوع یافت.
راقم الحروف نسخه خطی جدیدی تحت عنوان ” سفر به مراغه” را در میان نسخ یکی از کتابخانه های معتبر یافته که محرر آن محمدصادق خان صاحب نسق از مدافعین مراغه در برابر تهاجم اکراد تحت امد شیخ عبیدالله کرد بود، وی شرحی مبسوط از رویدادهایی را که ناظر آن بوده ، قلمی نموده است.
رعب ، وحشت و استمرار ناامیدی در سطور مختلف این نسخه بارها به چشم می خورد. متن زیر بازگو کننده احوال مردم مراغه در آن سال می باشد.
“… اهالی مراغه از شنیدن ورود اکراد به میاندوآب همه در تشویش و اضطراب افتاده و در فکر چاره کار خود که جمع آوری مردم و تفنگچی و استحکام معابر و سنگرها باشد نبودند…. بعد از آن هر چه اسباب داشتند در چاه ها و زیر خاک پنهان نمودند و غالبا عیال و اطفال خود را برداشته به سمت تبریز رفتند.
آخرالامر خان حاکم بر سر راه ها ماموری گذاشتند که مانع از رفتن مردم باشد…”
نویسنده دفتر فوق الذکر در بخش دیگری به سایر مصائب اشاره و می نویسد:
“همه روزها علی التوالی و التواتر اهل یک قریه می آمدند که دیروز یا دیشب اکراد بر سر ما ریخته و اموال ما را برده و دختران را اسیر و خانه ها را خراب نمودند و خرمن ها را سوزاندند ، تمامی اهالی دهات به مراغه آمده ، کوچه ها و معابر و مساجد از جمعیت آنها پر شده ، همه پریشان و بی آب و نان مانده اند”
بخشی از تاریخ مستور مراغه که امیدوارم روزی تمام سطور آن رنگ روشنی به خود ببیند.
اصغر محمدزاده