ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: روز چهارشنبه پنجم مهر ماه هزار و چهارصدو دو هجری شمسی و بیست و هفتم سپتامبر دو هزار و بیست و سه میلادی، هشت روز از حمله برق آسای ارتش آزربایجان به مراکز و پایگاه‌های تروریست‌های ارمنی در قاراباغ و تسلیم مطلق آنها در بیست و چهار ساعت می‌گذرد.
بعد از این تسلیم، آزربایجان اعلام کرد امنیت زندگی و احتیاجات ارامنه قاراباغ را تضمین می‌کنیم و ارامنه‌ای که تبعیت و قوانین آزربایجان را بپذیرند از کلیه حقوقی که آزربایجانی‌های دیگر دارند، آنها هم برخوردار خواهند شد.
اما یک روز پس از تسلیم تروریست‌های مسلح قاراباغ، فرودگاه خوجالی با ارامنه‌ای که می‌خواستند قاراباغ را ترک کنند پر شد.
در روزهای بعد، ترک شهرهای «خانکندی» و دیگر شهرهاییکه ارامنه در آن ساکن بودند شروع شد تا جاییکه جاده خانکندی- لاچین از ترافیک سنگین قفل گردید.
مهاجرت ارامنه قاراباغ به ارمنستان با میل و رغبت خود و بدون اجبار صورت می‌گرفت حتی نیروهای امنیتی آزربایجان از پیر زنان و پیرمردان و کودکان با آب و غذا و بیسکویت پذیرایی می‌کردند و دارو به مریض‌ها داده و با جمله «یاخشی یول» بدرقه‌اشان می‌کردند!
امروز و در هشتیمن روز تسلیم خانکندی، خبرنگار بی‌بی‌سی در آخرین ساعت روز اعلام کرد که حدود نصف جمعیت قاراباغ ( بی‌بی‌سی جمعیت قاراباغ را صدو بیست هزار نفر اعلام می‌کند) این منطقه را به سوی ارمنستان ترک کرده‌اند.
با اینکه هیچ ارگانی و هیچ کسی نه تنها ساکنین ارامنه قاراباغ را تهدید نمی‌کند، بلکه از طرف دولت امنیت آنها هم تضمین می‌شود.
با این تفصیل چرا آنها مهاجرت و ترک منطقه و محل زندگی خودرا ترجیح می‌دهند؟
به نظر می‌آید بیشتر آنها شریک جنایت «فاجعه خوجالی» و قتل و شکنجه سال‌های هزارونهصدو نود تا نود سه مردم بی دفاع آزربایجان در قاراباغ بوده‌اند و شرمندگی، ترس و واهمه تلافی آن سالها توسط مردم آزربایجان را دارند که آنها را مجبور به ترک منطقه و پناه بردن به ارمنستان می‌کند…!!
