گادتب: آذربایجان مهد تمدن در دامان مقدس و والای خود شخصیتهای ارزشمندی را پرورش داده که آوازهی شهرت آنها از مرزها نیز فراتر رفته است. یکی از این گنجینههای ادبی و عرفانی آذربایجان را میتوان استاد حکیم سید ابوالقاسم نباتی معروف به خانچوبان و مجنونشاه را با افتخار و مباهات تمام ذکر کرد. این شاعر وارسته و بزرگ در سال ۱۱۷۹ خورشیدی در قریهی اۆش تبین، از منطقه قرهداغ به دنیا آمد.
دوران جوانی خود را در همین روستا که یکی از روستاهای ناحیه قرهداغ و بخش سیهرود در مرز دو آذربایجان در دو سوی آراز است با حشمداری و باغبانی گذرانید، زیباییهای طبیعت اورا به سرودن اشعار برانگیخت تا رفته رفته به عرفان گرایید و ضمن تحصیل به مطالعه آثار عمر خیام و مولوی و حافظ پرداخت.
نباتی در سال ۱۲۳۰ شمسی فوت نمودند. میگویند او تاریخ وفات خود را پیشبینی کرده و به مریدان خود نیز این اتفاق را اظهار نظر نموده بود.
نمونه ای از شعرهای تورکی وی:
صبا مندن سؤیله او گۆلعذاره
بۆلبۆل گۆلۆستانه گلسین گلمه سین؟
بو هیجران دۆشگۆنۆ، ایللر خسته سی
قاپینا درمانه گلسین گلمه سین؟
من قوربانی اولوم عنبر تئللرین
غنچه دوداقلارین، پسته دیللرین
او لاله رخسارین، مشکین خاللارین
اودونا پروانه گلسین گلمه سین؟
گؤزۆم چوخ حسرتدیر خومار گؤزۆنه
گۆنش جمالینا شَکر سؤزۆنه
اوتانیرام نئجه دئییم أؤزۆنه
دردین خسته جانه گلسین گلمه سین؟
دولاشدیر بوینوما شمشاد قولونو
قوجاقلاییم، قوجوم اینجه بئلینی
لعل لبین أمیم، سوروم دیلینی
ایستر ألی جانه گلسین گلمه سین!
نباتی ایسته مز سنسیز دۆنیانی
عزّتی، حؤرمتی، شوکتی، شأنی
بیر زادا قالمایبدی داها گومانی
بو باش او میدانه گلسین گلمه سین؟
حکیم سید ابوالقاسم نباتی