گادتب: در این وانفسای بیآبی باز هم از خطرات احداث جاده کمربندی ساوالان برای مناطق شمالی و شرقی مشکین و مناطق جنوبی و غربی اردبیل یادی کنیم. زیرا مسیری که برای این جاده در نظر گرفته شده سرشاخههای رودخانههایی مانند آغچالی چایی، اونار چایی، ایلانلی چایی، بؤیوکچای، جیننی چایی، خورخور چایی، خییوو چایی، دورسونخوجا چایی، زیلکهلهین چایی، سمیان چایی، سوباشی چایی، قاینارجا چایی و … را تهدید میکند و جویبارهای کوچکی که هر کدام در شکاف کوهی جریان یافته در پایین دست به هم پیوسته و رودخانهها را تشکیل میدهند در نبود معبری برای تک تک آن جویبارها، پشت سد محکم جاده مُرده و به پایین دست نخواهند رسید تا رودخانهها را تشکیل دهند.
سهم بزرگی از آبهای جاری مشکین از همان ضلع شرقی ساوالان (مسیر سرعین- سردابه) جاری شده و با پیوستن به برخی از رودهای فوق در نهایت به قاراسو میریزند که مانند حلقهای ضلع شرقی و شمالی ساوالان (اردبیل و مشکین) را احاطه کرده سالانه دویست میلیون مترمکعب آب به ما هدیه میدهد. حتی اگر جاده کمربندی ساوالان تنها در محدود خاکی اردبیل احداث شود باز این رود با مخاطره جدی مواجه خواهد شد.
سال گذشته ایرانوایر در گزارشی با عنوان «ادامه اعتراض فعالان محیطزیست به جادهسازی در دامنه کوه سبلان» در مورد چرایی احداث این جاده غیرضرور از احتمال فروش دامنههای ساوالان جهت ویلاسازی سخن به میان آورده است که با عقل جور درمیآید. همچنان که ارتفاعات و جنگلهای گردنه حیران قربانی ویلاسازیهای سودجویان شد این دامنههای باصفا و وسیع نیز که در چند قدمی مناطق گردشگری و تفریحی سرعین و مشکین واقع شدهاند میتواند کیس مناسبی برای سودجویانی باشد که حتی از تصاحب یک متر زمین بیصاحب هم صرف نظر نمیکنند و کسانی که از محل دست اندازی به اموال مردم چنان ثروتی به هم زدهاند که دیگر هیچ خواستهای جز پنهان شدن در پشت دیوارهای بلند ویلاهای خودشان ندارند حاضر خواهند شد تا این محیط امن و باصفا را به قیمتهای گزافی خریده بساط تفریح خود را در آنجا مستقر ساخته محیط زیست، اقتصاد و از همه مهمتر آبهای سطحی ما را قربانی خوشگذارانی خود کنند. فردایی که به سرنوشت دریاچه اورمیه و امثال کارون مبتلا شدیم برای اعتراض دیر خواهد بود اگر گوش شنوایی باشد.
ابراهیم ساوالان