ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: ایجاد خط حائل کردی مابین آذربایجان جنوبی و کشورهای ترکیه و جمهوری آذربایجان از سیاستها و اهداف پنهان دولت پهلوی بود که توسط محمدعلی فروغی فراماسونر یهودی الاصل سیاستگذاری شده بود و در طی زمان با وجود تغییر حکومتها و دولتها به جد دنبال شده است.
متاسفانه امروزه نیز این سیاست بصورت خواسته یا ناخواسته تحت عناوینی چون «اسکان سازی عشایر» دنبال میشود که نمونه بارز آن نیز در چند سال اخیر اسکان عشایر سرحدات مرزی دشت بورآلان ماکو و آغری داغ در اراضی و روستاهای شهر پلدشت در مجاورت با جمهوری خودمختار نخجوان است.
با روی کار آمدن دولت تدبیر در ایران، ایجاد خط حائل کردی در سرحدات آراز سرعت نیز یافته است.
چنانکه در ماههای اخیر با اسکان بیش از هزار نفر از اکراد در روستای لیورجان شهرستان مرزی جلفا کمربند پلدشت ــ جلفا در حال شکل گرفتن است.
اراضی حاصلخیز دشت گوردویان جلفا در اختیار شرکتی قرار گرفته کی میبایست کارگران آن از افراد مهاجری باشد که به جلفا فرا خوانده شدهاند.
جدای از این واقعیت تلخ که امروزه شاهد آن هستیم، برخی از اسناد وزارت خارجه که در قالب کتابی با عنوان «اسنادی از روابط ایران و ترکیه» « ۱۹۳۷ ـ ۱۹۲۲» به کوشش نظامعلی دهنوی در تابستان سال ۱۳۸۶ توسط مرکز اسناد و تاریخ دیپلماسی منتشر شده است مهر تاییدی است بر این سیاست پنهانی.
در صفحه ۸۱ کتاب، تحت عنوان سند شماره ۷۷ از سفارت ایران در پاریس خطاب به وزارت خارجه میخوانیم:
“مجدداً معروض میدارد اینست که اگر ترکها روزی نظر خوبی نسبت به ما نداشته باشند، مقصودشان این خواهد بود که حائل و نوار کردنشین را که بین آذربایجان و ارضروم است برطرف نمایند و از نقطه نظر سیاسی مهم میباشد.
صرفه به حال ما نیست که این حائل از بین برود. در دست داشتن کوه آرارات حکمیت ما را در منازعات کرد بهتر تثبیت مینماید، در صورتی که اگر این کوه را از دست بدهیم نه فقط نقطه استراتژی مهمی را از دست دادهایم بلکه کردها نیز از ما سرخورده، متوجه دیگران خواهند شد”.
و در سند شماره ۱۲ همین کتاب، صفحه ۲۶، در رابطه با خواستگاه اصلی عشایر کرد اسکان داده شده در سرحدات غرب آذربایجان، نصرا… بهنام کارگزار اورمیه به تاریخ ۲۱ تیرماه ۱۳۰۴ مینویسد:
تعقیب رمز نمره ۴۸۴ ـ ایل هرکی از خاک موصل به ییلاقات ایران میآیند در این موقع که مصادف با ورود آنها است کفیل شهبندری «ترکیه» رسما اشعر میدارد ایل مذکور عموما در انقلاب شمزینان شرکت داشتند.
