گادتب: « چون سالها است که اهالی گروس از تطاول عشایر و ایلات کردستان در زحمت هستند. خصوصاً از ایل (مندمی) که بواسطه قرب جوار در هنگام خرمن حاصلها اقسام صدمه و ضرر وارد می آورند. و پاره از دهات گروس.
بملاحظه اینکه هم خاک با کردستان و همجوار با این عشایر می باشند بجهت حفظ خودشان با آنها آمیزش و خصوصیت نموده آنها را پناه می دادند و این طایفه دهات مزبوره را مأمن خود قرار داده غالباً طرق و شوارع را غیرمنظم و اسباب زحمت عابرین و قوافل را فراهم می داشتند نواب مستطاب والا شهنشاهزاده معظم سالارالدوله از کردستان خطابی تلگرافی به امیرزاده یمن الدوله حکمران گروس صادر و مقرر فرمودند که اشرار کردستان بهر اسم و رسم که در گروس توقف دارند مجازید که آنها را مأخود دارید.
دیگر اطلاع مجدد هم بموقع ایالت کبری لازم نیست یمن الدوله هم از صاحبان دهات التزام گرفته و غدغن سخت نمودند که بعدها اشرار اکراد را بدهات خود راه و پناه ندهند. و سواره شرف را معین و مامور کردند که پیوسته در گردش بوده هر وقت هر یک از آنها به گروس بیایند دستگیر نمایند.»( روزنامه ایران سلطانی دوره مظفرالدین شاه، سال پنجاه وهشتم، شماره ۱۲، ۲۴ جمادی الاخر ۱۳۲۳ ، ۲۶ اوت ۱۹۰۵، ص: ۳)
۱۱ اسفند۱۳۹۷