ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: تصاویر مقایسه‌ای اسکله جزیره کبودان در دریاچه اورمیه طی پنجاه سال گذشته، تنها بخشی از واقعیتی تلخ است: دریاچه‌ای که روزگاری مایه حیات و افتخار منطقه بود، اکنون به شوره‌زاری مرگبار بدل شده است.
در حالی که کارشناسان از دهه‌ها پیش نسبت به کاهش ورودی آب، تبخیر بالا و پیامدهای سدسازی بی‌رویه هشدار داده بودند، سوءمدیریت مزمن و سیاسی‌کاری در تصمیمات محیط‌زیستی باعث شد هیچ‌گاه راه‌حل‌های علمی و پایدار در دستور کار قرار نگیرد.
دولت‌های مختلف در ایران، بدون توجه به نظرات متخصصان، اقدام به سدسازی گسترده، توسعه کشاورزی غیرپایدار، حفر چاه‌های غیرمجاز و عدم رعایت حق‌آبه دریاچه کردند.
در کنار این، نبود شفافیت، عدم همکاری با نهادهای بین‌المللی و بی‌توجهی به تعهدات محیط‌زیستی، عملاً دریاچه را به سمت نابودی کشاند.
پیامدها فراتر از زیست‌محیطی است: بحران سلامت، کوچ اجباری، افزایش گردوغبار سمی و تهدید معیشت هزاران خانواده در آذربایجان غربی و شرقی.
خشکانیدن دریاچه اورمیه، فقط یک اتفاق طبیعی نیست؛ نتیجه مستقیم دهه‌ها سوءمدیریت، انکار بحران و نادیده گرفتن حق مردم به زندگی در محیطی سالم است – حقی که در اصل ۵۰ قانون اساسی ایران و معاهدات بین‌المللی به رسمیت شناخته شده.
