ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: نامه ی سرگشاده ای از سوی جمعی از فعالان سیاسی اصلاح طلب و کرد خطاب رجب طیب اردوغان نگارش یافته است.
پیرامون محتوای این نامه و نگارندگان آن، ذکر نکاتی را لازم دانستم؟
1_ هم آوازی اصلاح طلبان با کوردها برای آزادی رهبر(عبدالله اوجالان) یک گروه تروریستی (حزب کارگران کردستان) که دستشان به خون هزاران نفر ملت بیگناه ترکیه ومنطقه آلوده است و همیشه ابزاری بودند به دست بیگانگانی چون آمریکا و فرانسه که دولت ترکیه را تحت فشار قرار دهند،جای تعجب و البته از منظری دیگر اتفاقی مبارک است چرا که ماهیت واقعی این دو جریان را برملا میسازد…
که «مدعیان دروغین دموکراسی و حقوق بشر» بجای دفاع حقیقی از کردهای مظلوم منطقه که، قربانی دست «سیاست بازانی»چون اوجالان ها و بارزانی ها گشته اند برعکس از تروریستها و رهبران آنها حمایت می‌کنند.
2_ یکی از نگارنده های نامه «عبدالله رمضان زاده سخنگوی دولت اصلاحات» بودند، چگونه از این نامه نگاریها را در زمانیکه در مسند قدرت بودند وعنان قدرت بر دستشان می‌بود در این کشور برای احقاق حقوق ملت و اقوام غیر فارس چون ترک و کرد و عرب و بلوچ… نکردند؟بلکه هر روز قدم بر حقوق این ملت‌ها نهادند…
و چرا اکنون که تعداد زیادی از فعالان سیاسی ومدنی آزربايجان که به خاطر اعتراض به «بی عدالتی ها و تبعیض های آشکار» علیه ترکها و «تدریس زبان مادری»و «مطالبه ی حقوق قانونی»به زندان های طولانی محکوم شده اند اعتراضی نمی‌کنند؟ و نامه ای نمی نگارند؟
آیا غیر از این است که اصلاح طلبان و این نگارندگان نامه بدنبال «عدالت و آزادی» نیستند بلکه افکار «ترک ستیزانه و ترکیه ستیزانه» خويش را به نمایش گذارده اند؟
حال کیست نداند که وضعیت حقوق سیاسی چهل میلیون شهروند ترک ما بسی بدتر از شهروندان کرد ترکیه است…
فعالان کوردبه راحتی وارد مجلس ملی ترکیه می‌شوند اما اینجا از شروط تاج زاده برای شرکت در انتخابات ، ممانعت از ورود هویت طلبان به مجلس است!
3_کدامین منافع ملی دولت جمهوری اسلامی ایران با آزادی عبدالله اوجالان و تقویت حزب «پ ک ک» گره خورده است که امروزه اصلاح طلبان با برخی فعالان کورد بر آن یقه درانی می‌کنند؟
آیا غیر از این است که هر روز و هفته ای تنی چند از سربازان وطن در مرز آزربايجان و کردستان به دست همین گروه‌های «تروریست‌کورد» ریخته می‌شود؟
حال چگونه آقایان اصلاح طلب دغدغه ی دشمنان و قاتلان جان بچه های این ملت را دارند؟
4_آقایان اصلاح طلب و نامه نگاران گویا نمی‌دانند در زمان دولت اردوغان، «حسین چلیک» سخنگوی کردزبان حزب آک پارتی موافقت «حزب آک پارتی» را با استقلال اقلیم کردستان را اعلام نمود. و یعنی اینکه دولت ترکیه با «ملت کورد» مشکلی ندارد بلکه آنچه دولت ترکیه با آن مخالف است فعالیت‌های جریانات تروریستی و زیاده خواهی های برخی عواملی هست که در منطقه به ملعبه ی دست قدرت‌های غربی گشته اند…
5_آقایان اصلاح طلب و برخی فعالان کورد چنانچه دغدغه ی عدالت سیاسی و اجتماعی و فرهنگی دارند ابتدا به تبعیض های نژادی و قومی در کشور نسبت به ملل واقوام غیر فارس و به اجرایی نشدن اصول 15 و 19 قانون اساسی و همچنین به طرح نژاد پرستانه ی «بسندگی زبان فارسی» اعتراض نمایند و مخالفت خویش را اعلام بدارند و پیگیر سرنوشت زندانیان هویت طلب و تحول خواه هموطن ترک خویش نیز باشند و در صورت صلاحدید «به شیخ حسن روحانی نیز نامه ای بنگارند» ….
6_جای بسی تعجب است که رهبران اصلاحات از جریان «هویت طلب و تحول خواه ترکهای ایران» هراس دارند و شبها خواب آشفته می‌بینند و هزاران انگ و اتهام به فعالان سیاسی ومدنی آزربايجان زده و برای حذف سیاسی آنها به هر ابزاری و القابی چون«تجزیه طلب و واگرا» دست می یازند. این درحالیست که همه ی جریانات سیاسی و تحول خواه ترکهای ایران برای ستاندن حقوق خویش «مشی مبارزاتی مدنی و قانونی» را در پیش گرفته و مطلقا مبارزه ی مسلحانه را تجویز نمی‌کنند این در حالیست که حزب مطبوع عبدالله اوجالان قریب به چهار دهه مبارزه ی مسلحانه و تروریستی را بر علیه دولت ترکیه انتخاب کرده اند.
چرا ذره و قطره ای از این دریای «آزادیخواهی و عدالت طلبی» اصلاح طلبان بر این سرزمین خشکیده و تشنه ی عدالت و آزادی نمی‌بارد؟
7_ وعجیب تر اینکه نامه نگاران به خدمات یک سردار کرد به ترکیه را می‌بینند اما خدمات هزار ساله ی «امپراطوری ها» و «پادشاهان و سرداران ترک» این سرزمین را «ترک تازی» می‌خوانند و می‌دانند!
کیست رشادت‌های سرداران ترک را در جنگ هشت ساله فراموش کند و نبیند؟
تاکی سیاست یک بام و دو هوا؟!
