ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: در حالی که نام دقیق فارابی و اجدادش در متون تاریخی و تذکره ها بر ما معین است در روز روشن تلاشهای فارسیسم برای بی فرهنگ نشان دادن ترکها و این که ترکها نمی توانند مشاهیر علمی داشته باشند و این عنصر فارس( یا با عبارت مزورانه ایرانی!!) است که می تواند مشاهیر تاریخی ارائه کند با عبارت تکراری دانشمند ایرانی(!؟) استفاده های نا به هنجاری می کند. نام دقیق وی « أبونصر محمد بن محمد بن طَرخان بن أوزلغ الفارابی » است. نام پدر وی طرخان و نام پدربزرگش اوزلوغ است. آنانکه دستی در تورکشناسی دارند می داند که نام طرخان(ترخان) و اوزولوغ ترکی است. و جد اندر جد نامشان ترک بوده و فاریاب از شهرهای بلامنازع تاریخی ترکان است. و نیز می دانیم که خراسانی را که در جغرافیا ابعادش معلوم است در گسترشی فراگیر شامل همه ترکستان وسیع(!!) می کنند و این از آن روست تا مشاهیر آن را ایرانی جا بزنند!!
گریگوریوس ابوالفرج ملاطی شناخته شده به ابن عبری (به لاتین: Bar-Hebraeus) (زاده ۱۲۲۶م. در ملطیه – درگذشت ۳۰ ژوئیه ۱۲۸۶م. در مراغه) پیشوای نامدار فرقه مسیحی یعقوبیه او آخرین کسی بود که نوشته‌هایی از خود به زبان سریانی به جا گذاشت. پدر وی یک یهودی بود که به آیین مسیحیت درآمده بود و از این رو ابوالفرج را ابن عبری می‌خواندند. وی در کتاب تاریخ مختصر الدول خود به عربی در خصوص فارابی می نویسد و نام وی را به همراه هویت ترکی شهر فاریاب ذکر می کند. از این رو بر ما روشن است که فارابی معروف به معلم ثانی تورک بوده است.
در لغت نامه دهخدا نیز ضمن درج نام کامل وی و مکان تولد وی از خراسان نویسی و فارسی منتسب بودنش فروگذاری نمی کنند:
ابونصر. [ اَ ن َ ] (اِخ ) فارابی . ابن ابی اصیبعه در عیون الانباء گوید: محمدبن محمدبن اوزلغبن طرخان . از شهر فاراب است و آن شهریست از بلاد ترک در زمین خراسان و پدر او قائد جیش بود و فارسی المنتسب است و مدتی در بغداد میزیست سپس بشام شد و تا گاه وفات بدانجا ببود و او فیلسوفی کامل و امامی فاضل است .
ویکی پدیای عربی در مورد نام و هویت وی می رسد:
بو نصر محمد بن محمد بن أوزلغ بن طرخان الفارابي . ولد عام 260 هـ/874 م في فاراب في اقليم تركستان، كازخستان “حاليا” وتوفي عام 339 هـ/950م .
ویکی پدیای فارسی نازنین و مثل همیشه قهرمان می نویسد:
ابونصر محمد بن محمد فارابی (زادهٔ ۲۵۹ قمری / ۸۷۲ م. در فاراب – درگذشتهٔ ۳۳۹ قمری / ۹۵۰ م. در دمشق سوریه)[۳] از بزرگترین فلاسفه و دانشمندان ایرانی[۱][۲] عصر طلایی اسلام است.
ابن خلکان(سدهٔ هفتم هجری ) در کتاب وفیات الاعیان عنوان کامل وی را این طور می آورد:
أبونصر محمد بن محمد بن طَرخان بن أوزلغ الفارابی الترکی الحکیم المشهور
و در توضیح شخصیتش می آورد: صاحب تصنیفها در منطق و موسیقی و چیزهای دیگر که مشخص است؛ و او بزرگترین فیلسوف مسلمانا است و کسی در مقام و رتبه در فنون به وی نمی رسد، و ابو علی سینا از کتاب و کلام وی در تصانیفش نفع می برد. و او مردی ترک بود که در شهر خود به دنیا آمد و بزرگ شد و به جوانی رسید. سپس از شهر خود خارج شد و سفرهای بسیار کرد تا به شهر بعداد رسید؛ و او
در حالیکه زبان ترکی و تعدادی از زبانهای غیر عربی را می دانست، شروع به آموختن زبان عربی کرد و در نهایت استواری آن را آموخت، سپس به علوم حکمی پرداخت. (وفیات الاعیان، ص153)…. و دیده می شد که در بعضی انجمنها ابونصر با حضور سیف الدوله وارد نمی شد مگر آن مجلس انجمن فاضلان در جمیع معارف بود. پس در حالی که به لباس اتراک بود وارد شد و آن لباس دائمی او بود، پس توقف کرد و سیف الدوله به او گفت: بنشین، … (وفیات الاعیان، ص 155)
