ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: هر چقدر فکر می کنم نمی توانم بین قاچاق کالا در مرز ها را با سال چشم انداز جهش تولید ارتباط بدهم. راهکارهای تولیدی نیاز به هماهنگی دستگاه های اداری دولتی دارد. چنین به نظر می رسد که سال 1399نیز همانند سالهای قبل بحران اقتصادی شدیدی داشته باشیم ، نظام مند بودن بحرانهای اقتصادی سالهای قبل با نامگذاری رونق تولید، حمایت از تولید و امسال نیز جهش تولید مرا به یاد مطلبی از لنین انداخت که در کنگره سالانه حزب کومونیست شوروی بیان کرده بود ؛ وقتی می گوییم درگیری ها را پایان دهید و سلاح ها را زمین بگذارید و آرامش را برقرار کنید بدانید منظورمان این است که درگیریها را افرایش داده نیروها را به پیش ببرید و همه جا را به اتش بکشید.حال اگر هدف حمایت تولید و تولید کننده باشد پس تقویت نیروهای قاچاق در مرز ها برای چیست؟ در هیچ قانونی حتی در هیچ عرفی نمی توان موارد مشابهی پیدا کرد که به قاچاقچیان حقوق داده آنها را بیمه کنند. مخالف کمک های انسانی نیستیم اما در این جغرافیا ملت های دیگری همچون بلوچستان،سیستان و اهواز نیز وجود دارند و مرز نشین هم هستند وضعیت معاشی آنها چند برابر بدتر از مناطق اشغالی کوردی است. سوالی که ذهن هر خواننده را در گیر می کند این است که چرا مرزهای شرقی و جنوبی و شمال غربی با چنین حمایتی روبرو نمی شوند؟
اکثر سرمایه داران کوردی که از قاچاق صاحب سرمایه کلانی شدند در اربیل سرمایه گذاری کرده اند و کسب و کار قاچاق در ایران را هم ادامه می دهند. دولت به جای پرداخت مستقیم حقوق می توانست زمینه کار فراهم کند.پرداخت حقوق یعنی شخص حقیقی حق دارد صاحب حمایت مالی و معنوی شود .این حق چگونه به کورد ها رسیده است که صاحب بیمه و حقوق مستمری باشند؟ نه این است که معامله های سیاسی انجام گرفته؟ اختلاف های ذهنیتی اجتماعی ،حاصل سیاست های تبعیضانه و اهداف پشت پرده حاکمیت است که این اختلافها هر از گاهی به شکل تنش های ملی ،قومی نمایان می شود.نگران از خوش نیتی حاکمان جهت کمک به اقوام خاص نیست بلکه اهداف مشخص، صاحبان قدرت را برای پرداخت هزینه های حقوق،بیمه و… اقناع می کند
مختار ابراهیمی
