ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: حکایت خانههایی تاریخی در تبریز که بخشی از هویت فرهنگی و تاریخی شهر را تشکیل میدهند به مثال یک صفحه شیشهای است، شیشهای که باید تمیز گردد تا تمدنمان را در آن ببینیم نه تخریب.
اما متاسفانه برخی از مسئولان شکستن این شیشه را به عنوان راحت ترین و بی دردسر ترین راه انتخاب می کنند
در دهه گذشته مشکلاتی از جمله عدم حمایتهای کافی از سوی میراث فرهنگی، قیمت کارشناسی کم برای خانه های تاریخی حتی کمتر از قیمت کلنگی خانه ها، عدم تخصیص بودجه کافی برای خرید این خانه ها و نیز بلاتکلیفی چند ساله پرونده های تشکیل شده در مورد تعدادی از خانه های تاریخی شناسایی شده از طرف میراث فرهنگی باعث شد تا بیشتر صاحبان خانه های تاریخی تبریز از معرفی خانه های خود به میراث فرهنگی امتناع کرده و به صورت مخفی اقدام به تخریب و یا حذف مظاهر تاریخی خانه های خویش نماید
خانه های تاریخی محله سرخاب تبریز نیز از این موضوع مستثنا نبوده و در دهه گذشته با کم کاری برخی مسئولان و بی مهری برخی از صاحبان این خانه ها شاهد تخریب تعداد زیادی از خانه های تاریخی این محله از تبریز بودیم، محله ای از معدود محلات تبریز که تا حدودی بافت تاریخی خود را حفظ کرده بود و با قدم زدن در آن به وفور خانههای تاریخی را میتوانستیم ببینیم، اما امروزه فقط تعداد کمی از این خانه ها باقی مانده است.
متاسفانه چراغ سبز مسئولین به نابودی این محله تاریخی به اینجا ختم نشده و در سالهای قبل شهرداری تصمیم به احداث خیابان در این محل گرفت، بخشی از این مسیر را نیز تملک و بی سر و صدا چندین خانه تاریخی واقع در این مسیر را تخریب کرده است و با ادامه روند تملک و مسیرگشایی خیابان شاهد تخریب تعدادی دیگر از خانه های تاریخی خواهیم بود
حال سوالاتی در ذهن شهروندان پدید میاید من جمله : خانه هایی که تمدن و فرهنگ و معماری ادوار قبل این شهر را به دوش میکشند و باید آنها را به عنوان گنجینه های تاریخی برای ادوار بعد از خود نگه داریم چرا باید به این راحتی و توسط مسئولان تخریب شوند و آیا قوانین پیرامون حفظ و مرمت آثار تاریخی فقط برای شهروندان وضع شده اند؟
آیا تنها راه احیای بافت فرسوده و تاریخی شهر تخریب خانه های قدیمی می باشد؟
حسین موسی زاده مقدم
