ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: وقتى در روزنامه همشهرى بودم از شخصى كه با بيت خامنه اى سر و سورى داشت شنيدم كه گفت ” آقا مثل شاه نيست كه با يك يا چند تظاهرات عقب بنشيند. او مكلف به حفظ نظام است به هر قيمتى”.
پس از سركوب اعتراضات دانشجويى سال ٧٨ و تظاهرات مليونى سال ٨٨ و اعتراضات سال ٩٢ و نيز دخالت هايش در سوريه و عراق و يمن، مشخص شد كه موضوع يادشده همانا دكترين خامنه اى است كه نه تنها در داخل بلكه در كشورهاى “عمق استراتژيك” هم اجرا مى شود.
او و بشار اسد بزرگترين خونريزى تاريخ معاصر را در سوريه رقم زدند تا اين خودكامه و به تبع آن نفوذ ج ا ا در اين كشور ادامه يابد.
سه روز پس از آغاز خيزش مردم شيعه عراق در اكتبر گذشته، عادل عبدالمهدى استعفاى خودرا نوشت تا تقديم رئيس جمهور كند اما احزاب فرقه گرايى كه او را سركار آورده بودند، مخالفت كردند تا اين كه قاسم سليمانى در پايان اين ماه مخفيانه به بغداد رفت و از او خواست تا به هيچ وجه استعفا ندهد و به كار خود ادامه دهد.
دليل اين امر، نخست، شخصيت ضعيف عبدالمهدى است كه توسط احزاب مورد حمايت ايران تعيين شده بود و دوم اين كه استعفاى او مى تواند امتيازى به تظاهركنندگان عراقى مخالف نفوذ ايران باشد و باعث كاهش اين نفوذ و از دست رفتن منافع اقتصادى سترگى باشد كه در شرايط تحريم هاى سنگين كنونى، رژيم ايران را سرپا نگه داشته است.
مخالفت خامنه اى با استعفاى عادل عبدالمهدى شبيه مخالفت اش با استعفاى بشار اسد است كه هفت ماه پس از خيزش مردم سوريه در سال ٢٠١١ رخ داد و همه اينها تطبيقى است از دكترين ويرانگر خامنه اى كه در داخل و خارج كاربرد پيدا كرده است.
اين به معناى آن است كه خامنه اى آماده است با پشتيبانى از عادل عبدالمهدى، سناريو خونين سوريه را در عراق هم به اجرا در آورد.
