گادتب: به گزارش مرکز خبر گادتب، رودها، کوهها، ظلم، تهاجمات و راهها میتوانند جغرافیایمان را از هم جدا کنند؛ اما ما جان مشترک در یک تن هستیم، یک طرفمان ترکیه و طرف دیگرمان آذربایجان است. هر جدایی خبردهنده یک وصال دیگر است.
شعری که رئیس جمهور محترممان خوانده بود، در ایران موجب ناراحتی بزرگی شده است. وزیر امور خارجه این کشور اعتراضی بیاساس نشان داده، ۲۲۵ نمایندهای که در مجلس انجام وظیفه میکنند به اتفاق نامه اعتراضی آماده شده را امضاء کردهاند.
آیا مالهکاری خورشید با گِل، امری عاقلانه است؟
آیا پذیرش وضعیت تحمیل شده که از ۱۸۲۸ با قرارداد ترکمانچای برقرار شده از سوی وجدان تٌرک امکانپذیر است؟
مگر آراز را جدا نکردهاند؟
مگر امیدها را جدا نکردهاند؟
این مقدار ناراحتی را چگونه میتوان تشریح و بیان کرد؟
یک بار دیگر هم من میگویم:
آرازی آییردیلار
میل ایله دویوردولار
من سندن آیریلمازدیم
زور ایله آییردیلار
آی لاچین، جان لاچین
من سنه قوربان لاچین
کجای این شعر اشتباه است؟
کسانی که آشکارا به ارمنستان کمک کردند چه میگویند؟
آراز را جدا کردند، حتی گسستند.
نمیتوان تفکر استراتژیک اؤتوکَن [سرزمین مادری تٌرکان] را مکدّر کرده و روی اهداف مقدس آن خط کشید.
بارها گفتهام و دوباره میگویم: هر قدر که یاووز، پادشاه عثمانی تٌرک است، شاه اسماعیل، پادشاه صفوی نیز تٌرک است. هر دو سلطان بزرگ تٌرکاند.
نمیتوان تٌرک را بر تٌرک دشمن کرد.