۲۶ آذر روز کتاب سوزی در آزربایجان

گادتب: اگر قبول کنیم که “زبان خانه هستی” ماست. وموافق باشیم که “محدوده شناخت ما از جهان، مرزهای زبان” ماست. یعنی جهان ما زبان ماست. پس به این نتیجه می‌رسیم که در ۲۶ آذر ۱۳۲۵ کل هستی ملت آزربایجان در خیابان های آزربایجان توسط شونیسم_فاشیسم، فارسی_ایرانی به آتش کشیده شد. آتشی که در طی گذشت71 سال تمامی بنیانها و هستی ملت آزربایجان را مورد تهدید قرار داد و آنچنان خانمان برانداز و نابودگر بود که در طی دهه هایی که گذشت، عملا آزربایجان را به صورت فرهنگی از دنیا جدا کرد، واین سرزمین عملا تبدیل به یک زمین سوخته فرهنگی گردید، تا اشغال گران بتوانند با خیال آسوده و دستی باز هر ظلمی را که خواستند بر سر هستی این ملت به اسارت گرفته شده و وطن اشغال شده در آورند.

دشمن به خوبی می دانست زبان تورکی پرچم هویت ملت آزربایجان است وتا این پرچم زنده و پابرجاست، آزربایجان به مقاومت در برابر اشغال و استعمار ادامه خواهد داد و تسلیم آنان نخواهد شد. چرا که با تشکیل حکومت ملی آزربایجان و رسمی شدن زبان ملی تورکی در آزربایجان تمامی نظریات بی پایه و بی اساس وغیر واقعی و غیر علمی کسروی ساخته “زبان آذری” به زباله دان تاریخ سپرده شده بود و دشمن نمیتوانست در برابر اراده ملی آزربایجانیها کاری از پیش ببرد پس لازم بود دوباره واین بار شدیدتر و خشونت آمیزتر از گذشته در صدد نابودی هویت تورک آزربایجان باشد. وبرای فراهم کردن میدان مانور برای یاوه گوییهای خود نباید هیچ صدای دیگری وجود داشته باشد تا راحت تر بتواند هویت ملی آزربایجان را نابود و هویتی دروغین و بیگانه را به آزربایجان تحمیل نماید.

دشمن برای اینکه نشان دهد که کار حکومت ملی آزربایجان به پایان رسیده، و آزربایجان دوباره به صورت رسمی و علنی تبدیل به مستعمره ایران شده است و هر نیرویی که بخواهد در برابر این اشغال بپاخیزد به صورت شدید سرکوب خواهد شد، بعد از تشکیل دادگاههای نظامی و اعدام و حبس و تبعید دهها هزار از مبارزان آزربایجانی اقدام به عمل وحشیانه کتابسوزی در آزربایجان نمود تا همگان بدانند که زبان، فرهنگ، و هویت تورکی در آزربایجان خط قرمز اشغالگران است و با کسی در این مورد تساهل نخواهد کرد.

دشمن به خوبی می دانست زبان تورکی همان پرچم هویت آزربایجان بود وبا برگزاری مراسم حکومتی کتاب سوزی کتب تورکی در شهرهای آزربایجان، در واقع پرچم  آزربایجان را به آتش می‌کشید.