ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: نامش ابراهيم عسگريان دماوندی است و بنيانگذار و رييس هيات مديره گروه صنعتی شيشه كاوه. همان که اخیرا قصد احداث «کارخانه کیمیا کربنات سدیم» را در مراتع روستای قره قشلاق شهرستان سلماس در استان آذربایجان غربی دارد. گروه عسگریان به عنوان بزرگترين توليد كننده شيشه و بلور در بخش خصوصی در ايران و خاورمیانه شناخته شده و خود عسگریان علاوه بر فعالیت اقتصادی در هیئت مدیره‌ی چند موسسه‌ی خیریه نیز حضور دارد. در راستای همین امور خیریه عسگریان تاکنون حدود ۳۰مدرسه و فضای آموزشی در استان‌های مرکزی، فارس و بوشهر ساخته و علاوه بر احداث سالن ورزشی و کارگاه آموزشی، هزینه‌ی یک بیمارستان ۲۵۰تخت خوابی در استان مرکزی را هم بر عهده گرفته است. اداره کل نوسازی، توسعه و تجهیز مدارس استان مرکزی هم جهت تقدیر و تشکر، کتاب زندگی‌نامه و کارنامه ابراهیم عسگریان دماوندی را چاپ کرده است.
امابرای آذربایجانی‌ها بیش از آنکه اشتغال‌زایی یا امور خیریه‌ی عسگریان مورد بحث باشد، همیشه فجایع زیست محیطی و آسیب‌هایی که کارگران کارخانه کاوه سودا مراغه متحمل شده‌اند به میان می‌آید.
با توجه به کارنامه‌ی زیست محیطی کاوه سودا، طبیعتا اهالی روستاهایی که در مسیر بین کارخانه و دریاچه اورمیه قرار دارند، مخالفت قاطع خود را با این موضوع اعلام کرده‌اند. زیرا علاوه بر تمامی خسارت و آسیب و آلودگی‌ها، آنگونه که روستاییان می‌گویند؛ پس از شکستن حوضچه‌های پساب کارخانه، سرطان گوارش در این روستاها به طور دهشتناکی شیوع پیدا کرده است.
ابراهيم عسگريان دماوندی قصد دارد تا کارخانه‌ی دیگری را در مساحت ۴۵۰ هکتار از مراتع روستای قره قشلاق شهرستان سلماس احداث کند. همانطور که از نام آن پیداست، «کربنات سدیم» محصول تولیدی این کارخانه جهت استفاده در كارخانجات گروه صنعتی شيشه كاوه خواهد بود که به گفته‌ی ذبیح‌الله کاظمی فرماندار سلماس «مواد اولیه این واحد تولیدی نمک و آهک بوده که هر دو معدن در شهرستان موجود است و به این منظور استفاده از ظرفیت‌های شهرستان در اولویت خواهد بود.» باز هم همانگونه که از نام «کارخانه کیمیا کربنات سدیم» برمی آید قرار است در این کارخانه نیز مانند کارخانه کاوه سودای مراغه نمک استحصال شده در فرآیند تولید به کربنات سدیم تبدیل شود که روش تولید آن هم ارزان‌ترین روش تولید، در عین حال آلاینده‌ترین روش است که روش سده ۱۸ میلادی است و نزدیک به ۲۰۰ سال از عمر آن گذشته است.
در این میان اهالی روستای قره قشلاق علاوه بر نگرانی از آلودگی‌ها و تخریبات زیست محیطی و از بین بردن معیشت روستاییان که کارخانه کاوه سودا در مراغه و بناب در کارنامه خود دارد، همچنین نگران استفاده این کارخانه از آبهای زیرزمینی با حفر چندین حلقه چاه عمیق نیز می‌باشند.
۱۷ دی ماه ۱۴۰۲ اولین تصاویر از برگزاری تجمع مسالمت‌آمیز اهالی روستای قره قشلاق در شبکه‌های مجازی منتشر شد. مردم معترض قره قشلاق -به امید اینکه خواسته‌هایشان محقق شود- با تصاویری از رهبر جمهوری اسلامی ایران و فرمانده سابق سپاه قدس و عبارتی همچون «جانم فدای رهبر» و «اهالی روستای شهید پرور…» که در بنرهایشان نوشته شده بود، دست به تجمع زده بودند تا از تخریب محیط زیست و فروپاشی معیشت روستایشان جلوگیری کنند. این تجمعات در روزهای بعد هم ادامه داشت که با ورود نیروهای انتظامی و امنیتی به شدت سرکوب شد. نیروهای امنیتی و انتظامی با شلیک گلوله‌های ساچمه‌ای و گاز اشک‌آور، تلاش داشتند مردم معترض را متفرق کنند. ماموران هم‌زمان با اعمال خشونت و با استفاده از باتوم، اقدام به ضرب‌وجرح شهروندان کردند.
در این میان معطل نگذاشتن ثروت حاشیه برای عسگریان‌ها، برآورد نگاه مراکز قدرت و ثروت به حاشیه است. فرقی نمی‌کند مرکز چه نامی را قبل و بعد انقلاب ۵۷ را یدک بکشد یا دولت‌هایی که در هر کدام از آن حکومت‌ها بر سر کار آمده باشد و یا عسگریان و امثالهم که در ساختاری شدیدا مرکزگرا رشد کرده و به ثروت هنگفتی دست یافته‌اند. زیرا آنها در وجود همدیگر تنیده شده‌اند. یکی به جای دیگری در مناطق مرکزی مدرسه می‌سازد و دیگری هم امکان معطل نگذاشتن ثروت در حاشیه و نیروی سرکوب روستاییان را اختیار آن یکی می‌گذارد. » بر همین اساس ثروت عسگریان‌ها درون مناسبات حاشیه مرکز با وجود تمامی تخریب و غارت‌ها از حاشیه تامین شده ولی برای مناطق مرکزی خیرات می‌شود. قوه‌ی قهریه نیز هر امکاناتی را در اختیار آنها قرار می‌دهد تا صاحبان اصلی منابع را سرکوب، ثروت آنها را غارت و محیط زیست‌شان را تخریب کنند.
