ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: بهمن ماه گذشته، وزیر امور خارجه ایران در دیدار با هئیت سیاسی طالبان گفت که ما از یک دولت فراگیر اسلامی در افغانستان حمایت می‌کنیم و آن را ضرورتی برای افغانستان می‌دانیم. رئیس دفتر سیاسی طالبان نیز در تایید فرمایشات وزیر امور خارجه ایران گفته است که یک نظام اصیل اسلامی بهترین راهکار برای حل تمامی مسائل افغان‌ها است.
حالا بعد از گذشت چند ماه، طالبان شهرهای افغانستان را یکی پس از دیگری اشغال می‌کند تا مسیر برای استقرار نظام اصیل اسلامی مهیا شود. روزنامه کیهان در این رابطه می‌نویسد که طالبان، طالبان سابق نیست و دیگر سر نمی‌بُرد. شاید هم طالبان از تجربیات چهل ساله ایران استفاده کرده و دیگر سر نبُرد ولی حملات چند روزه طالبان، تنها در شهر قُندوز پنج هزار خانواده را آواره کرده است و یقینا به مانند جاهای دیگر با استقرار حکومت آنها، هر آنچه که بوی هنر و اندیشه داشته باشد دود شده و به هوا خواهد رفت.
علیرضا صرافی در شماره 42 نشریه گونش در نگاهی خاطره‌وار به وقایع سال‌های بعد از انقلاب می‌نویسد: «یکبار به قهوه‌خانه بی‌ترانه‌ی عاشیق‌ها در طبقه دوم سینما دیانا ریخته و ده- دوازده ساز را با خود به کمیته برده بودند. نماینده آنها مرتبا به کمیته مراجعه می‌کرد اما سازها را آزاد نمی‌کردند. از اطراف اورمیه خبر می‌آمد که به یک عروسی ریخته‌اند، سازها را از دست عاشیق‌ها گرفته و در حیاط بیخ دیوار گذاشته و سپس با کلاشینکوف آنها را تیرباران کرده و رفته‌اند. اغلب عاشیق‌ها یا بیکار بودند و یا برای امرار معاش به مشاغل دیگری روی می‌آوردند، عاشیق حسن در منزل خود قالی می‌بافت، عاشیق عبدالعلی با پیکان قراضه‌اش بین تبریز- کلیبر مسافرکشی می‌کرد. یکبار هم او را در همین راه کلیبر به بهانه‌ای از ماشین پیاده کرده و با مشت و لگد به جانش افتاده بودند».
