ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: لیستی را در صفحه فیسبوکی مسعود الفک دیدم که برایم بسیار آموزنده بود و شاید باعث شود که برخی‌ها از توهم و خود برتربینی رها شوند، هر چند که ناسیونالیسم و خصوصا ناسیونالیسم ایرانی نیاز شدیدی به تاریخسازی و ایجاد توهم دارد.
دانشگاه هاروارد اسامی ده کتابخانه قدیمی جهان را منتشر کرده که نه تنها نامی از متوهمان در آن دیده نمی‌شود بلکه چین باستان و اروپا نیز غایبان آن لیست هستند و همه آنها در منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا و خصوصا در سرزمین‌های عربی قرار دارد که نشان می‌دهد داستان‌های روایت شده درباره کتابسوزی آنها همگی کشک بوده و برای دلخوشی ایرانیان ساخته شده‌اند.
در این لیست کتابخانه البا در سوریه با ۴۵۰۰ سال قدمت رتبه اول جهان را داراست و بشریت باید به کسانی که ۴۵۰۰ سال پیش اقدام به ساخت کتابخانه کرده‌اند، افتخار کند. کتابخانه عوام مارب در یمن با ۳۴۰۰ سال قدمت رتبه دوم و کتابخانه آشور بانیپال در عراق با ۲۷۰۰ سال قدمت رتبه سوم را دارند.
این لیست نشان می‌دهد که سوزاندن کتابخانه‌های دوره هخامنشی توسط اسکندر فقط داستان نوستالوژیکی بوده که برای قصه‌های شب و خواباندن اطفال متوهم ایرانی ساخته شده و هیچ کتابخانه‌ای از دوره هخامنشی ثبت نشده و کتابخانه اسکندریه در مصر با ۲۳۰۰ سال قدمت و هم‌دوره با هخامنشیان رتبه چهارم را به خود اختصاص داده است.
کتابخانه پرگاموم در ترکیه با ۲۲۰۰ سال قدمت و کتابخانه‌ای در اسرائیل با ۱۷۰۰ سال قدمت رتبه‌های بعدی را دارا هستند که تقریبا با آغاز ساسانیان هم‌زمان است و کتابخانه بعدی نیز در ترکیه قرار دارد و کتابخانه هشتم که تقریبا در اواخر ساسانیان متولد شده، همچنان متعلق به مصر است و کتابخانه‌ای در دوره ساسانی وجود نداشته تا ایرانیان متوهم با یاد و خاطره آن به خلسه رفته و ادعا کنند که عربهای مسلمان هنگام حمله به ایران کتابهای ما را آتش زدند.
البته که مسیحیان عرب و آرامی سنت علم‌آموزی عراق و شام را با خود به محدوده ساسانیان آورده و دانشگاه جندی شاپور را در اقلیم اهواز ساخته بودند ولی آن مرکز علمی نیز فاقد کتابخانه بوده و آنهایی که سوزاندن کتابخانه خوارزم به دست عربها را گزارش کرده‌اند، حداقل سیصد سال بعد از آن نبرد می‌زیستند و چنین ادعاهایی نمی‌تواند سند معتبری محسوب شود. رتبه نهم و دهم این لیست نیز به کتابخانه‌هایی از مصر و مراکش دوره اسلامی یا همان عربهای مسلمان تعلق دارد که مربوط به ۲۰۰ و ۲۳۰ سال بعد از هجرت هستند و هنوز سایر ممالک اسلامی و وارثان به اصطلاح تمدن پیش از اسلام، فاقد کتابخانه بوده‌اند.
