ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: کهن دیار گروس،وطن مجموعه ای عظیم از انسان هایی می باشد که در طول تاریخ در این گوشه از کره زمین زندگی کرده و می کنند حتی گروسی هایی که امروزه ساکن گروس نیستند خود را با این عنوان تاریخی شناخته و معرفی می کنند.
گروس نامی فراتر و غنی تر از یک استان جدیدالتاسیس و جدیدالاسمی به نام [ کردستان ] است که بتوان این شناسنامه تاریخی را ذیل عنوان یک استان نامأنوس و ناهمگن قرار داد. چرا که گروس از لحاظ تاریخی، فرهنگی،اجتماعی و مذهبی بزرگتر و کهنتر از آن است که در داخل استانی به نام کردستان تحدید و تعریف گردد. محدود کردن گروس و تعریف فرهنگی از آن در ذیل کردستان جفای فرهنگی و مذهبی در حق ساکنان خطه گروس بوده و می باشد.
گذشت زمان ثابت کرده است که گروس جزء عنصر کرد و کردستان نبوده،نیست و نخواهد بود و کسانی که به هر دلیلی این نام [ کردستان ] را بر جغرافیایی کنونی گروس تعمیم داده اند خواهند دید که حتی غیر ترک های گروس[ کلهرها] به اندازه ای با کرد متمایز هستند که باید مجدانه خود را از بلاتکلیفی هویتی رها نمایند و عناوین مناسب و دارای سابقه کلهری و نظایر آن انتخاب و در میان خود گسترش دهند.( میرستار گروس اوغلو،اینجی دنیزیم،ش 10، 1393-1392 : 73)
امروزه عنوان گروس بر تمام ساکنان این منطقه اطلاق می شود علاوه بر اینکه نام زرین گروس نام فامیلی بسیاری از تیره ها و طوایف شهرستان هست بلکه عنوان باشکوه گروس می تواند معرف هویت و زبان ساکنان این خطه نیز باشد عنوان پرطمطراقی چون #ترکی_گروسی و #کلهری_گروسی و حتی کلهر نام فامیلی بسیاری از طوایف این شهرستان محسوب می شود.
از مهمترین مواردی که مسئولان بیجار گروس باید به آن توجه کنند استفاده از عنوان بومی و تاریخی گروس در مکتوبات و نطق های خودشان می باشد. چراکه یک یاسوکندی،یک پیرتاجی،یک توپ آغاجی، یک چنگ الماسی و…قبل آز آن که اهل ساختگی استان کردستان باشند به گروس بودن خود معروف هستند و خود را با عنوان هویتی،تاریخی و مذهبی گروس می شناسند معرفی می کنند، نه کردستان ؛ چراکه پشت این لغت قدیمی و کهن، تاریخ وجود دارد،پشتوانه ای قوی وجود دارد.دنیای از فرهنگ نهفته است.
هر چند مدتی است که این “نام_خواهی” در گروس به صورت محسوس ترویج یافته است ولی امید می رود که مسئولان نیز به این ندای عمومی گروسی ها پاسخ مطلوب و در خور نام و نشان ساکنان آن بدهند تا گروس مجددا به آن شکوه و عظمت دوران قاجاری خود برسد که از مرکز آن یعنی شهر بیجار بعنوان تبریز کوچک یاد می کردند.
منیع:
اینجی دنیزیم، فصلنامه تخصصی( فرهنگ،شعر،ادبیات،تاریخ و زبان ساکنان گروس)، شماره های 10 و 9، بیجار، 1393- 1392
