ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: اکبر ابولزاده فعال حرکت ملی آذربایجانی و زندانی سیاسی سابق ساکن زنجان در مصاحبه با علیرضا قولونجو خبرنگار بخش آذربایجانی صدای آمریکا در روز شنبه ۲ اردیبهشت ۱۴۰۲ شرایط زندانیان در زندان تبریز را غیر انسانی توصیف کرد.
به گزارش “صفحه اطلاع‌رسانی عباس لسانی”، آقای ابولزاده که به تازگی از زندان تبریز آزاد شده است، در ابتدای مصاحبه با اشاره به قدمت ۷۰ساله‌ی ساختمان‌های زندان تبریز، وضعیت ساختمان‌ها را حتی بدتر از سالهای ۱۳۹۳ و ۱۳۹۵ توصیف کرد که در آن سالها نیز به صورت مقطعی در آن زندان به سر برده است.
ایشان که پس از اعتراض به برنامه توهین آمیز فیتیله در آبان ماه ۱۳۹۴ در شهرستان اهر دستگیر و به اتهام اجتماع و تبانی علیه امنیب ملی به ۱۰ ماه حبس محکوم شده بود، در ادامه مصاحبه گفته است: «در زندان تبریز اسماً بندهای زیادی وجود دارد. اما تمامی زندانیان در چند بند نگهداری می‌شوند. کسانی که محکومیتشان هنوز مشخص نشده است، در بندی به نام «سه‌گانه» که در اصل بند ۱۱ زندان تبریز نام دارد نگهداری می‌شوند». همچنین وی از بندی به نام ۱۵ در زندان تبریز نام برد که مختص محکومینی است که محکومیتشان مشخص شده است.
این زندانیان سیاسی سابق آذربایجانی که محکومیت اخیر خود را در بند ۱۵ زندان تبریز گذرانده است، به عدم تفکیک جرایم در بند ۱۵ همچون سایر بندهای زندان اشاره‌ای هم داشته که در نتیجه آن زندانیان سیاسی با زندانیان محکوم به قتل، سرقت، مواد مخدر و… در یکجا نگهداری می‌شوند.
آقای ابولزاده در این گفتگو جمعیت زندانیان بند ۱۵ را چند برابر ظرفیت اسمی اش عنوان نمود. به گفته ایشان بنا به آمار خود زندان، حدود ۶۰۰ نفر در بند ۱۵ زندان تبریز نگهداری می‌شوند، که این تعداد در ۴اتاق بزرگ و ۱ اتاق کوچک تقسیم می‌شوند. در هر کدام از اتاق‌های بزرگ ۱۳۰ نفر زندانی و در اتاق کوچک نیز ۷۰ نفر زندانی وجود دارد. جالب آنکه برای ۱۳۰ زندانی در هر کدام از اتاق‌های بزرگ، فقط ۲۵ عدد تخت سه طبقه وجود دارد. به عبارت دیگر در هر کدام از این اتاق‌ها فقط برای ۷۵ نفر تخت وجود دارد. همین مسئله موجب بوجود آمدن معضل «کف خوابی» در بندها شده است. کف خواب‌ها زندانیانی هستند که به دلیل عدم وجود تخت کافی در کف اتاق و در بین تخت‌ها می‌خوابند. گفتنی است برای کف خواب‌ها امکان استراحت در طول روز وجود نداشته و فقط پس از خاموشی می‌توانند بخوابند!
آقای ابولزاده در ادامه گفتگو؛ نبود تهویه، عدم وجود امکانات بهداشتی، وجود فراوان و مصرف راحت مواد مخدر، عدم سمپاشی کافی و در نتیجه وفورر حشرات موذی را تنها چند مورد از وضعیت اسفناک بهداشتی زندان تبریز برشمرد.
به گفته ایشان در بند ۱۵ برای ۶۰۰ نفر زندانی فقط ۶واحد توالت و ۷ واحد حمام قابل استفاده وجود دارد. این تعداد اندک حمام و توالت همیشه در دسترس نبوده و فقط در زمان‌های معینی در دسترس زندانیان قرار دارند. ضمنا هم معتادان مواد مخدر خود را در این مکان‌ها مصرف می‌نمایند و هم به دلیل عدم وجود مکانی دیگر، زندانیان مجبور به شستن ظروف خود در همان حمام و توالت‌ها هستند.
گفتنی است هواخوری روزانه برای زندانیان بند ۱۵ وجود نداشته و هرزگاهی آن هم به صورت اجباری زندانیان این بند به مدت چند دقیقه به حیاط زندان فرستاده می‌شوند. آب شرب ناسالم زندان که زندانیان بند ۱۵ از آن هم محروم می‌باشند، موجب شیوع بیماری‌هایی همچون سنگ کلیه شده است. به گفته آقای ابولزاده در زمان حضور ایشان در زندان ۴ بار بیماری‌های عفونی در زندان شیوع پیدا کرد. در عوض مسئولین زندان یک پزشک عمومی را در هر یک الی یک و نیم ماه به بند ۱۵ اعزام می‌کردند که عملا جوابگوی وضعیت وخیم بهداشتی زندانیان نبود.
این زندانی سابق سیاسی آذربایجان در پایان گفتگو شرایط فوق را مصداق بارز پایمال شدن تمامی حقوق انسانی زندانیان و همچنین زیست غیرِ انسانیِ زندانیان در زندان تبریز عنوان نمود.
