
گادتب: سحر ممیزاده، فعال مدنی آذربایجانی اهل اردبیل، روز ۲۸ خرداد ۱۴۰۴ با یورشی خشونتبار از سوی نیروهای سپاه پاسداران به منزلش بازداشت شد. نیروهای امنیتی بدون ارائه حکم قضایی، با اسلحه وارد خانه شده و آن را به سوی اعضای خانواده نشانه گرفتند. در ادامه، تمامی تلفنهای همراه خانواده ضبط شد و ارتباط آنها با بیرون قطع گردید.
از لحظه بازداشت تا چند هفته بعد، خانواده هیچ اطلاعی از وضعیت جسمی، محل نگهداری یا حتی زنده بودن سحر نداشتند. نهایتاً پس از پیگیریهای فراوان، اجازه ملاقاتی کوتاه داده شد که طی آن مشخص شد وی در سلولی انفرادی، در مکانی نامعلوم و تحت شدیدترین فشارهای جسمی و روانی نگهداری میشود. به گفته خانواده، آثار زخمهای شدید بر بدن او مشهود بوده و سحر در بازجوییها، نهتنها مورد شکنجه جسمی قرار گرفته، بلکه تا پای چوبهدار نیز برده شده تا اعترافات اجباری اخذ شود.
این رفتارها مصداق بارز نقض اصول بنیادین حقوق بشر از جمله مواد ۵، ۷ و ۹ میثاق بینالمللی حقوق مدنی و سیاسی، و همچنین اصول ۳۲، ۳۶ و ۳۸ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران است که شکنجه و بازداشت خودسرانه را ممنوع کردهاند.