ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: به گزارش مرکز خبر گادتب، جلسه اول دادگاه اسم ماناس با نصیحت و اندرز قاضی تمام شد و آخر سر به من گفت برو و مادر فرزند را راضی کن تا اسم دیگری انتخاب کنید، او نیز مانند بسیاری از ماها شاید از نحوه حق خواهی و جسارت و شجاعت این اسوه های فداکاری و گذشت یعنی زنان خبر داشت و عمدا و یا سهوا نمی خواست بر زبان بیاورد یا شاید هم به قبای ما بر می خورد که در برابر این سنت دیرینه نابرابر قد علم کنیم و زبان اعتراف به حق خواهی و حقیقت جویی زنان بگشاییم.
چند روز مانده به جلسه دوم دادگاه صبح اول وقت سراسیمه با حرفها و زمزهای الهام که هنگام قنداق کردن ماناس با حرص با خود تکرار می کرد از خواب پریدم رو به من کرد و گفت: چه وقت خواب است؟ مگر می شود فرزندی که من در شکم خود با اسم ماناس صدایش زدم و نوازشش کردم قانون از گذاشتن اسم خودداری کند! ماناس در بغلش پله های دادگاه را چنان مصمم و با صلابت قدم بر می داشت چنانکه مبارزی قدم در میدان مبارزه می نهد،مبارزی که سلاحش اندیشه اش باشد. پشت اتاق قاضی مدتی با اضطراب و دلهره منتظر ماندیم، وارد اتاق که شدیم قاضی بدون گفتن کلمه ای فقط نگاه کرد و الهام حرف زد، حرفهایش چنان محکم و محکمه پسند بود که قاضی دیگر چاره ای جز قبول کردن حرف حق ما نداشت، زیرا حرف های او انگار میدان نبرد می خواند برای قانون و قانونگذار! میدانی که هیچ کس یارای مبارزه در آن نداشت.
رای بدوی دادگاه ماکو رای به طرفیت ما داد، دیگر منتظر رای قطعی هیئت سه نفره دادگاه در اورمیه نشد و بعد از مشاهده رای دادگاه بدوی، با اصرارش راه تهران را در پیش گرفتم. در آنجا نیز همراه بچه ی سه ماهه در بغل، اتاق به اتاق دنبال حق پایمال شده خود بودیم. آخر سر بعد از شنیدن حرفهای ما آنها با نهایت احترام، خواهش کردند تا ماناس و الهام در ماشین استراحت کنند، تا من و کارشناس اسم همراه کارشناس قضایی به مسئله شکایت رسیدگی کنیم. حرفهای ثبت و احوال تهران رضایت بخش بود ولی تا زمان رای قطعی دادگاه، وقتی ماناس را صدا میزد دلهره و نگرانی در چشمانش مشخص بود، او خسته بود، خسته از بی عدالتی و ناامید از قانون نابرابر…
به قول ژولیاکریستوا فیلسوف و روان کاو فیمینیست فرانسوی: زمانی که زنان در آن زیسته اند، زمانی چرخه ای، زمان تکرار و جاودانگی بوده است، زمانی رو به جلو و زمان عقلانیت. زنان درون امواج مختلف عقلانیت و آگاهی و عمل اجتماعی، مراتب مختلفی را پیموده اند، در هر جامعه و در هر مقطع زمانی. بعنوان مثال، در تبریز قرن نهم هجری، ما شاهد حضور زنانی در جنبش حروفیه هستیم که در نقد دین و دولت و مبارزه با هم دستی این دو نهاد در کنار مردان مبارزه می کنند و حتی به روایتی کشته می شوند.
چه در آن زمان و چه در زمان های قبل و بعد از آن، زنانی بوده اند که درون ساختارهای دین و دولت خواهان سهم برابر با مردان بوده اند! زنانی که در ساحت عشق و حقیقت جویی و خارج از ساختارهای تثبیت شده ی قدرت، زندگی و پیکار کرده اند. در این زمانه ی ما نیز پرچم دار آزادی کسانی نیستند جز زنان و دخترانی که تصمیم دارند با زنانگی و فداکاری این سرزمین پهناور اسیر شده در چنگال استعمار را به ساحل امن عدالت برسانند. این پیروزی الهام بر بی عدالتی نیز تقدیم به همه دخترانی که فدای راه آزادی شدند.تقدیم به ژینا (مهسا امینی) تقدیم به نیکا شاکرمی تقدیم به حدیث نجفی تقدیم به آسیه پناهی( اردبیل قئیزی) و تقدیم به همه دخترانی که در کف خیابانها یک به یک جان خود را در راه آزادی می دهند و به دنیا و ظواهرش به جوانی و خوشی هایش گفتند زکی…
