ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: با آغاز تابستان ۱۴۰۴، بار دیگر کمبود آب شرب در روستاهای شهرستان خوی به یکی از بحرانی‌ترین معضلات انسانی، زیست‌محیطی و حقوقی در منطقه تبدیل شده است. در حالی که طبق اعلام مدیرعامل شرکت آب و فاضلاب خوی، تمام آب شرب مورد نیاز شهر و روستاهای اطراف آن از طریق چاه‌ها تأمین می‌شود. منابعی که با شروع گرمای تابستان به سرعت از توان افتاده و سال‌هاست پاسخ‌گوی نیاز جمعیت این منطقه نیستند.
به گزارش جمعیت حقوق بشر آذربایجان ارک،در میان ۲۱۰ روستای شهرستان، تنها ۱۳۷ روستا تحت پوشش آب و فاضلاب هستند، و در بسیاری از روستاهای دیگر – از جمله ولدیان، عسگرآباد، حیدرآباد، کوتان‌آباد، هسته‌جوک و عزت‌آباد – مردم با کمبود شدید آب آشامیدنی روبه‌رو هستند. ساکنان این مناطق اغلب مجبور به تهیه آب از منابع غیربهداشتی، یا حمل آب از فواصل طولانی هستند؛ وضعیتی که سلامت عمومی، به‌ویژه کودکان و زنان، را با خطر جدی مواجه کرده است.
در روزهای اخیر در روستای ولدیان و سید تاج الدین کودکان و زنان با ظرف‌هایی در دست،که بدنبال آب شرب خانوادهای خود هستند. گرمای هوا، بار سنگین ظروف، و خطرات موجود در مسیر، تنها بخشی از واقعیت زندگی روزمره این اقشار در مواجهه با بحران فقر آبی است. دختران نوجوان بسیاری، به‌جای تفریح و بازی های کودکانه ، روز خود را صرف جست‌وجوی آب می‌کنند. زنان باردار و سالخورده‌ها در صف‌های طولانی و گاه بی‌نتیجه انتظار برای آب، به فراموش‌شدگان این جغرافیا تبدیل شده‌اند.
این در حالی است که دسترسی به آب سالم و کافی، یک حق بنیادین بشر طبق ماده ۱۱ و ۱۲ میثاق بین‌المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی سازمان ملل متحد شناخته شده است. افزون بر این، اصل ۲۹ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران دولت را مکلف به تأمین نیازهای اساسی از جمله آب آشامیدنی برای همه‌ی مردم دانسته است.
با وجود این تعهدات داخلی و بین‌المللی جمهوری اسلامی ایران ، نه‌تنها بحران آب در خوی راه‌حل پایدار و مؤثری نیافته، بلکه با گذشت هر سال، دامنه آن گسترده‌تر و آسیب‌های آن عمیق‌تر می‌شود. عدم وجود برنامه‌ریزی زیرساختی، غیاب نظارت و بودجه‌ی عادلانه، و بی‌توجهی آشکار دولت به مناطق حاشیه‌ای آذربایجان، همه از نشانه‌های تبعیض ساختاری و نابرابری در توزیع منابع و خدمات عمومی در کشور است.
