گادتب: روستایی ناشناخته و گمنام در آذربایجان وجود دارد که به ماسوله آذربایجان معروف است . منطقه ای با طبیعت بکر و خوش آب و هوا که از دل تاریخ سر بر آورده است .
با اینکه در نزدیکی شهر تبریز قرار دارد اما هنوز برای گردشگران داخلی و به ویژه مردم آذربایجان ناشناخته و مهجور مانده و در بسته سفر گردشگران قرار نگرفته است .
زنوزآغا که هر چند نام آن به زنوزق تغییر کرده اما با پارچه نوشته «زنوزآغایا خوش گلیبسبز» در ورودی روستا ، نام خود را همچون هویت و اصالت فرهنگی و معماری اش حفظ کرده است .
زنان پوشش لباس سنتی خود را با لباس های رنگارنگ و رنگ ها شاد حفظ کرده اند.
در زنوزآغا معابر و خانه ها نیز رنگی است. خانه هایی که مربوط به دورخ صفوی است ، هرچند که برخی کارشناسان معتقدند این روستا متعلق به دوره ایلخانیان است اما سنگ نوشته هایی در قبرستان این روستا وجود دارد که تاریخ روستا را به دورانی پیش از ایلخانیان می رساند.
صنعت نخست مردم زنوزآغا تولید محصولات سردرختی مانند سیب ، زردآلو و گردو است .
روستایی که به درختان عظیم سپیدار ختم شده و به وسیله همین پوشش سبز و بلند از دیگر جاذبه های منحصر به فرد منطقه جدا شده است .
شاید اگر هر گردشگری تنها چند قدم در کوچه های روستا بردارد و چهره سوخته زنان و کودکان را کنار دیوارهای کاهگلی ببیند زمان و تاریخ را فراموش کند.
کمتر چهره ای در این روستا را بدون خنده می توان دید. با اینکه از لحاظ اقتصادی مردمان مرفهی نیستند اما طلیعت وزلالی آن ، چنان صفایی به مردمان روستا داده است که در قرن 21 کمی غیر عادی به نظر می رسد .
به هر گوشه که بنگرید ، گویی تاریخ با انسان حرف می زند . سفر به زنوزآغا یعنی سفر به قلب تاریخ ، اصلا باید در زنوزآغا زندگی کزد ، نقاشی کرد و فیلم ساخت و شعر گفت .
دهیار روستا می گوید: بیشترین فعالیت اقتصادی در این روستا بر پایه کشاورزی ، دامپروری و باغداری استوار است ولی نکته قابل توجه میزان بالای سطح سواد در بین روستاییان است .اگر در هر خانه ای را بزنید حتما با چند فوق لیسانس و دکتری روبرو خواهید شد.
در این روستا تنها یک واحد اقامتگاه بوم گردی وجود دارد اما به گفته دهیار ، گردشگری و دید تجاری به آن در زنوزآغا رواج پیدا نکرده است ، چرا که اگر یک توریست به روستا بیاید اهالی روستا آب و ماست و شیر و نان دادن به آن گردشگر را در قبال گرفتن پول عیب می دانند.