ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: وقتی دانشگاه تبریز دانشجو بودم خیلی در رابطه با مسائل ملی آذربایجان حساسیت نشان می دادم. با اساتید و هر کس در اینمورد مناظره می کردم.تعداد کتابهای تاریخ که به انگلیسی، تورکی ترکیه،فارسی و آذربایجانی نوشته شده و من مطالعه کردم شاید بیش از ۱۰۰ صد جلد باشد.
یک ماهنامه تورکی در دانشگاه چاپ می کردیم. و با همدیگر کتابهای تورکی رد و بدل می کردیم. به همان مقدار که دوست پیدا کرده بودم، دشمن نیز داشتم. بیشترشان دانشجویان غیر بومی، کورد و یا پان فارسیستها بودن.
یک روز قرار بود کنسرت آشیق چنگیز و گروه دالغا در دانشگاه برگزار شود. با اشتیاق آفیش ها را حاضر می کردیم. مجری گری برنامه به بنده محول شده بود. خیلی خوشحال بودم و مغرور. آشیق چنگیز جایزه سال بهترین موسیقی فولکلور جهان را کسب کرده بود
پان ایرانیست ها هر کاری کردند تا آخرش به خاطر مسائل امنیتی کنسرت لغو شد. اون شب با بچه ها تا دیروقت در ائل گولی بودیم. وقتی سوار تاکسی شدم، احساس کردم که یک پراید مشکی هاچ بک تعقیبم می کنه.
کمی مضطرب بودم و نگران. سر کوچه از تاکسی پیدا شدم.
پراید مشکی را دیگه نمی دیدم. کوچه نا کوچه در کوچه بود. یک ۵۰ متری با خانه فاصله داشتم که فقط صدای خراشناکی شنیدم. بعد ۲ روز که چشمام را باز کردم تا به امروز روی ویلچر هستم. ولی ماجرای پراید سیاه تبدیل به یک معما شد تا اینکه ۳ ماه بعد یک نفر به من زنگ زد شماره یونانی بود.به فارسی شروع به صحبت کرد:
جنده هنوز نمردی؟من یک پراید را قربانی تو کردم.ک…م تو ک…س مادرت. داد کشید: پاینده ایران،مرگ بر تجزیه طلب.همیشه فکر می کردم که اینکار رژیم هستش.ولی آن کثافت بی رحم یک نژادپرست بودکه این سرنوشت را برایم رقم زد.
این ماجرا ادامه داشت تا دیروز یک فاشیست دیگر از شرایط من ابراز خوشحالی کرد: خدا تو را زده جنده.
چقدر لحن و طرز فکر این فاشیستها مثل هم هستش. اینان فرزندان و مریدان آنانی هستند که ۲۵۰۰۰ جوان عدالتخواه آذربایجانی را اعدام کردند
