ادتاج اتحادیه دمکراتیک ترک آذربایجان جنوبی
گادتب: تیم‌های تیراختور و پرسپولیس در شرایطی رودرروی هم قرار گرفتند که تقریباً از لحاظ هوادار، اکثریت مطلق هواداران را دارند و هر اتفاق فوتبالی و غیر فوتبالی در بازی بین این دو تیم می‌تواند عمیقاً بر کلیت جامعه ایران تأثیر بگذارد. با درنظر گرفتن شرایط اکنون جامعه و اعتراضات مردم در نقاط مختلف کشور به گرانی های افسار گریخته و نارضایتی‌هایی که هر روز بیشتر و بیشتر می‌شود تخمین این که چنین مسابقه‌ای قطع به یقین از طرف حکومت کنترل خواهد شد و برای تک تک ثانیه های آن سناریو خواهد داشت سخت نیست. از آنجایی که نتیجه این بازی تأثیر مستقیم در روند شکل گیری حرکت های اجتماعی در ایران می‌تواند داشته باشد لذا بی نتیجه تمام شدن آن بهترین نتیجه برای دستگاه قدرت خواهد بود. در نظر داشته باشید که کوری خوانی های فوتبالی و اختلافات هواداران این دو تیم در سالهای قبل، نقطه‌ای خواهد بود که سناریو نویسان حکومتی بدان‌ها دست خواهد انداخت. لذا با در نظر داشت اینکه آن حجم از هوادارانی که در استادیوم حاضر بود و هر لحظه با هر نتیجه (برد تیراختور و انگیزش و هیجان برای اعتراض به گرانی ها و یا باخت تیراختور و ایجاد حس ناامیدی و دخالت حکومت در تمام ابعاد زندگی انسانها و پیوستن به اعتراضات و یا مساوی شدن که معنای رنگ باختن همه چیز برای هواداران احساسی در پی داشت و پتانسیل بالایی برای ایجاد دسته های بزرگ اعتراضات را داشت) آماده بود تا قدم در خیابانهای شهر بگذارد مشغول ساختن افکار عمومی با حواشی چرت و خزعبلات آن تنها برنده‌ی بازی را دستگاه قدرت خواهد ساخت. پیشنهاد می‌کنم بازی دیروز و اتفاقات آن را یک به یک همانند پازل ردر کنار هم بچینید تا تصویر واقعی از آنچه که دیروز اتفاق افتاد برایتان روشن شود.
۱_ تصویری از استادیوم مملو از تماشاگر که بعد از کرونا اولین بار بود که با آن حجم در این برهه حساس حاضر شده بودند.
۲_ همانند سالهای گذشته شعارهای هواداران تیراختور نه صرفاً فوتبالی بلکه بوی عدالت خواهی و برابری طلبی داشت. از جمله حق تحصیل به زبان مادری، دفاع از هویتی که سالها مورد تحقیر و توهین قرار گرفته و رفته رفته با همین روال همیشگی خود می‌رفت که شکل جدیدی از اعتراضات را به خود بگیرد.
درست در همین نقطه، سناریو پردازان وارد میدان بازی می‌شوند.
اول اینکه حتی دو آتشه ترین هوادار پرسپولیس نیز می‌داند که هواداران تیراختور هیچگاه شروع کننده درگیری یا حواشی نیست و نبوده‌اند و فقط با روال و سبک تشویقی خود فضای استادیوم را به دست می‌گیرند ولی در این بازی افرادی پیدا شدند که کاملاً هدفدار و در یک نقطه مشخص اقدام به سنگ پرتاب کردن کردند.
قطعاً برای تکمیل این سناریو عواملی از داخل هر دو باشگاه باید همکاری می‌کردند. جو دادن به بازیکنان پرسپولیس در رخت کن و تهیج احساسات آنها برای تداوم حواشی، در عین حال اقدام توسط داور وسط به دامن زدن در هر چه بیشتر شدن حواشی ها وگرنه با اندک دقت نظری میتوان فهمید که داور بجای بی‌تفاوتی و رفتن به مرکز زمین سریعاً اقدام به کنترل بازی میکرد.
تلاش بازیکنان با تجربه‌ای مثل رامین رضاییان از پرسپولیس و مهدی کیانی از تیراختور هم فقط می‌تواند با یک یا دو نفر سنگ پرتاب کن سناریو باطل بماند. در این وسط بازیکنان سابق هر دو تیم نیز که دارای سوابق درگیری و کوری خوانی و زمینه ناراحتی بودند هرچه بیشتر در حواشی ها غرق شدند. و تکمیل شدن این سناریو با ناتمام گذاشتن آن به سرانجام رسید حال اینکه در حقیقت اتفاق چندان بزرگ و اغراق آمیزی در آنجا نیافتاده بود و بلکه شاهد چنین اتفاقات و حتی بسیار بزرگ‌ترش در شهرهای مختلف کشور بودیم. از کشته شدن هوادار تا سرباز گرفته تا بمب انداختن به صندلی‌های تیم تیراختور در مقابل دیدگان نماینده فیفا که هرگز آن مسابقات نیمه تمام نماند.
